คำพูดของคะนึงดังออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ และเจือไปด้วยความเจ็บปวด ทำให้ทั้งริวและซานหน้าถอดสีไม่ต่างกัน
"คะนึง...พี่...ขอโทษ" ริวเอ่ยคำขอโทษออกมาด้วยความรู้สึกผิดจากใจจริง เขารู้ว่าเธอต้องเสียใจมาก ถึงอยากมาขอโทษเธอในวันนี้ ไม่ว่าคำตอบของเธอจะเป็นอย่างไรก็ตาม เขาพร้อมยอมรับ
"ไม่ต้องขอโทษหนูหรอก...หนูไม่ได้สำคัญอะไรขนาดนั้น พวกพี่ก็มีเหตุผลของพวกพี่ทุกคน คนหนึ่งก็ไม่อยากแพ้พนันเลยต้องลงทุนเอาตัวเข้ามาผูกพันกับหนู เพื่อจะได้ชนะเดิมพันกับเพื่อน ๆ"
ซานหันไปมองหน้าคะนึง เมื่อรับรู้ได้ว่าสิ่งที่เธอพูดถึงมันก็คือตัวเขาเอง สายตาคมสบผสานกับแววตาเศร้า ที่มีหยดน้ำตาเอ่อคลอจนซานเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ นี่เธอ...ยังคงโกรธเขาในเรื่องนี้อยู่เหรอเนี่ย
“หนูหมายถึงพี่เหรอ?” ซานเอ่ยถามเธอแผ่วเบา
“ก็มีแค่พี่กับพี่ริว ที่หนูเปิดใจให้...แล้วพี่คิดว่าใครล่ะ”
ซานกะพริบตาถี่ ๆ ไล่ความงุนงงที่อยู่ ๆ เรื่องก็หักมุ
