อีกฝากหนึ่งของประเทศสหรัฐอเมริกา
บ้านหลังใหญ่ในบอสตันมีสนามหญ้ากว้างเหมาะแก่การมีเด็กวิ่งเล่นฟุตบอลอย่างสนุกสนาน และข้างกายมีรถของเล่นที่เขาชื่นชอบเป็นพิเศษ รถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาจอดข้างในรั้วประตู เด็กชายวัยห้าขวบเตะลูกฟุตบอลออกสนาม กำลังก้มลงเก็บแต่รถคันนั้นรีบจอดทัน
“ลูกแฟรงค์! ระวังค่ะ”
ร่างบางออกมาในชุดผ้ากันเปื้อนกำลังทำอาหารมื้อเย็นเห็นลูกชายถูกรถชนรีบออกไปปกป้องแก ทว่ารถดันจอดและก้าวลงมาพร้อมร่างสูงโปร่ง เด็กคนนั้นเรียกคาร์ลอสว่าป๋ะป๋า เข้าใจเป็นพ่อเขาตั้งแต่ลืมตาดูโลกเมื่อห้าปีก่อน
“ป๋ะป๋า กลับมาหาแฟรงค์แล้ว”
“คุณชายแฟรงค์ ทีหลังอย่าวิ่งออกมาตัดหน้ารถแบบนี้ ป๋ากับหม่ามี้หัวใจจะวาย”
“ก็แฟรงค์คิดถึงป๋ะป๋าคาร์ลอสนี่ครับ”
“ทีหลังลูกอย่าทำแบบนี้อีก แม่ใจคอไม่ดีเลยนะ”
“ครับหม่ามี้คนสวย”
คุณแม่หน้าใสวัยอายุยี่สิบแปดปีส่ายหัวเล็กน้อยกับความซนดื้อรั้นกว่าเด็กอายุห้าปีปกติทั่
