Chapter thirty two
FHAIDA’S POV’S
Wala talaga si Jake, hindi pa rin siya umuuwi.
Ang aga ko na nagising dahil hindi mawala sa isip ko ang asawa ko na baka bumalik siya ano mang oras, kaso yung pag asa ko nauubos na.
Ayoko manatili dito dahil malulungkot lang ako, nagbukas ako ng kainan at nagluto ng mga ulam.
“ Aba ate Fhai mukhang okay ka na ah.”
“ Okay na siguro kayo ni kuya Jake?” tuwing babanggitin nila ang pangalan niya hindi ko maiwasan maluha.
Gusto ko na siya makausap, gusto ko na siya makita at makasama ulit, gusto ko na bumalik kami sa dati.
Nahihirapan na ako.
Pumapasok pa kaya siya sa hotel? O baka hindi na?
Bakit parang ako pa yung nahihiya at may kasalanan?
“ Ate?”
“ Bakit umiiyak ka?”
Nilapitan nila ako habang nag aayos ng mga ulam na kakaluto lang. “ Wala nama
