“ไม่ตลกนะคะ คุณไม่จำเป็นต้องฝืนใจตัวเองทำในสิ่งที่คุณไม่ชอบเลยนะคุณภาค คุณกำลังทำให้เรย์รู้สึกผิดนะ” เรนิตารู้สึกไม่ชอบตัวเองทันที เพราะทั้งหมดมันเป็นเพราะเธอ หลายคนต้องเดือดร้อนก็เพราะเธอคนเดียว
“คุณไม่ต้องรู้สึกผิดหรอก จะช้าหรือเร็วผมก็ต้องมารับช่วงต่อคุณพ่อคุณแม่อยู่ดี แต่ผมมีทางออกที่ดีกว่านั้นคือผมคงไม่อยู่ที่กรุงเทพฯ ตลอดไป ผมก็คงขึ้นๆ ลงๆ กรุงเทพฯ-น่าน ไม่ต้องห่วงหรอก แฟนของคุณเก่งจะตาย” ภาสกรพูดอย่างอารมณ์ดี เขาพอจะทำใจเรื่องนี้เอาไว้แล้ว เพราะสุดท้ายเขาเองก็ไม่อยากทำให้พ่อแม่ต้องเครียดที่ธุรกิจไร้คนสานต่อเช่นกัน
“ใครเป็นแฟนคุณ เรย์ยังไม่ตกลงเลยนะคะ” เรนิตามองหน้าชายหนุ่มเจ้าเล่ห์ที่ทึกทักว่าเธอเป็นแฟนอย่างหน้าตาเฉย
“ข้ามขั้นเป็นผัวเมียกันไปแล้ว มาขนาดนี้แล้วเป็นแฟนกับผมเถอะนะ ที่คุณเคยบอกว่ากลัวผมจะเปลี่ยนไปหรือคิดว่าเรื่องระหว่างเรามันไวเกินไป สองปีกว่าๆ ที่ผมเฝ้าตามแล้วก็สนใจ
