“พี่ภาคคะ เรย์ว่าเราเลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะนะคะ ยังไงเรย์ก็ต้องทำงานในวงการต่อสักพัก มันคืองาน และเรย์คิดว่าเส้นทางด้านนี้ของเรย์กำลังไปได้สวย ขอเรย์ได้ทำมันต่ออีกสักพักนะคะ” เรนิตาพูดวอนขอให้ชายหนุ่มเข้าใจ เธอรู้ดีว่าเขาคงไม่อยากให้เธอต้องทำงานเป็นนักแสดงไปตลอดชีวิต แต่นี่คือเหตุผลที่เธอมี และเธอเองก็รักอาชีพนี้ไม่น้อยเลย
“ก็ได้ครับ งั้นพี่จะตามใจเรย์จนกว่าเรย์จะอยากออกจากวงการเอง” ชายหนุ่มได้แต่จำยอม เพราะเขาเองก็ไม่อยากเข้ามาบังคับจิตใจเธอมากนัก
“ขอบคุณนะคะ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวเราไปกินอะไรกันดี ร้านอาหารเหนือร้านดังที่เราเคยเจอกันครั้งแรกดีไหมคะ ไม่สิ ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจอ แต่เป็นครั้งแรกที่ได้คุยกัน ถึงจะเป็นการคุยแบบไม่ดีก็เถอะ” หญิงสาวพูดอย่างอารมณ์ดี เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้นก็ตลกสิ้นดี ชายหนุ่มจงใจหาเรื่องเธอชัดๆ
“ไม่เอาอะ พี่ไม่ชอบเจ้าของร้านที่นั่น” แค่ภาสกรนึกถึงตอนที่เจ้
