เพ็ญศรีรีบดึงรั้งแขนของเรนิตาเอาไว้เมื่อเห็นว่าดาราสาวทำท่าจะโวยวายพ่อเลี้ยงต่อหน้าคนงาน และหากทำแบบนั้นจริงๆ ย่อมไม่ใช่ผลดีกับเธอแน่
“ฉันมีเรื่องเท่านี้ กินข้าวกันต่อเถอะ ส่วนป้าเพ็ญกับเรนิตา ไปพบผมที่บ้าน”
ภาสกรพูดจบก็เดินออกจากโรงอาหารไปอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เรนิตาได้แต่เบ้ปากตามหลัง รู้สึกว่าพ่อเลี้ยงขี้เก๊กนี่ช่างปากดีจนน่าเอากำปั้นตีปากเล่นสักทีสองทีนัก
“ทำเป็นบ้าอำนาจ คนเผด็จการ ขี้เก๊ก แหวะ” หญิงสาวอดหมั่นไส้กับการที่ภาสกรคอยทำหน้าบึ้งตลอดเวลาไม่ได้ นี่ไม่รู้ว่าชีวิตตานี่มีความสุขบ้างหรือไม่ ตั้งแต่เธอเจอหน้าเขาเป็นครั้งที่สาม ยังไม่เคยเห็นเขายิ้มแบบที่คนปกติเขายิ้มกันเลยสักครั้ง
“ก็พ่อเลี้ยงมีอำนาจจริงๆ นี่คะ” สร้อยพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“นังสร้อย!” เพ็ญศรีได้เพียงแค่เอ็ดสร้อยเบาๆ เท่านั้น เพราะสิ่งที่เด็กสาวพูดก็ถูก พ่อเลี้ยงภาสกรไม่ได้แค่มีอำนาจ แต่ชายหนุ่มเป็นคนที่น่ากลัว พ
