“ไม่หรอกป้าเพ็ญ นี่งานเลี้ยงวันเกิดพ่อเลี้ยงนะ พ่อเลี้ยงอนุญาตให้ทุกคนดื่มกินเต็มที่” สร้อยรีบแย้งขึ้นมาตามประสาเด็กสาววัยรุ่นที่นึกสนุก
“จริงค่ะ ในเมื่อคืนนี้เป็นคืนปลดปล่อย เรย์ก็อยากลองอะไรที่เรย์ไม่เคยเหมือนกัน” เรนิตาพูดอย่างเข้าขากันดีกับสร้อย จนเพ็ญศรีไม่อาจห้ามได้อีก
“งั้นก็ตามใจก็แล้วกันค่ะ แต่อย่าดื่มเยอะนะคะ ไม่อย่างนั้นตื่นมาปวดหัวแน่ๆ แกด้วยสร้อย” เพ็ญศรีพูดด้วยความเป็นห่วงตามประสาผู้ใหญ่อีกครั้ง
“จ้าป้าเพ็ญ หนูรู้ฤทธิ์และความอร่อยของเหล้าต้มดี” สร้อยพูดอย่างอารมณ์ดี
“ไม่ต้องห่วงค่ะป้าเพ็ญ เรย์จะไม่ทำให้ป้าเพ็ญเป็นห่วงแน่นอน” เรนิตาอดซึ้งใจในความหวังดีและความเป็นห่วงที่
ของเพ็ญศรีไม่ได้ ตอนนี้อีกฝ่ายเปรียบเสมือนญาติคนหนึ่งของเธอเลยก็ว่าได้
“ก็ได้ค่ะ นี่ก็ใกล้เย็นแล้ว ป้าว่าหนูเรย์กับสร้อยกลับห้องไปเปลี่ยนชุดออกมานั่งเล่นกับคนอื่นเถอะ ในครัวไม่มีอะไรมากแล้ว เดี๋ยวป้าก็จั
