ภาสกรเดินนำทางลินดามาที่ห้องนั่งเล่นภายในบ้าน ก่อนจะหันไปเผชิญหน้ากับหญิงสาวเพื่อให้เธอรีบพูดคุยให้จบโดยไว
“มีอะไรก็ว่ามาลี่” ภาสกรพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาอีกเช่นเคย
“แหม รีบจังเลยนะคะ กลัวว่าจะไม่ได้อยู่ดูแลเรนิตาเหรอ” ลินดาพูดอย่างรู้ทัน ก่อนจะเดินเข้ามาหาชายหนุ่มด้วยสายตาหว่านเสน่ห์
“รีบพูดเถอะ ผมมีเวลาไม่มาก” ภาสกรไม่ตอบ แต่กลับเร่งให้เธอรีบพูดธุระของตนเองเสียให้จบ
“ลี่รู้นะคะว่าคุณไม่ได้คิดอะไรกับลี่ แต่คุณก็รู้ว่าลี่คิดยังไงกับคุณ ขอโอกาสให้ลี่ได้พิสูจน์ตัวเองให้คุณเห็นได้ไหมคะว่าลี่จริงใจกับคุณมากแค่ไหน” ลินดาพูดขึ้นพร้อมทำสายตาอ้อนวอน เพราะเธอรักชายหนุ่มมากจนต้องยอมเสียศักดิ์ศรี
“คุณไม่ได้รักผมหรอกลี่ คุณแค่คิดว่าผมเหมาะกับคุณที่สุด ผมยอมรับนะว่าเคยคิดว่าเราน่าจะเหมาะสมกัน แต่ผ่านไปนานวันผมก็รู้ว่าคุณคงเข้ากับผมไม่ได้” ภาสกรพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง เขาไม่อยากทำร้ายลินดาไปมากกว่านี
