บทนำ
847 Words
อาจจะเป็นเพราะประสบการณ์ความรักที่ผ่านมา ทำให้เขาคนนี้ 'ภัทร' เจ้าของไนต์คลับหรู กลายเป็นคนไม่รักใครจริงจังอีก
การไปรักคนที่เขาไม่ได้รัก มอบความเอ็นดูและห่วงใย ทำตัวแสนดีขนาดไหน แต่หล่อนกลับได้ครองคู่กับเพื่อนอีกคน ซึ่งก็มารู้ทีหลังว่าพวกเขารักกันอยู่ก่อนแล้ว ชายหนุ่มก็ได้แต่ยอมพ่ายแพ้และหันหลังให้กับความรักตั้งแต่นั้นมา
ผ่านมาสองปีแล้วก็ยังไร้วี่แววจะคบใครจริงจัง นักธุรกิจหนุ่มวัยสามสิบพ่วงด้วยฐานะเจ้าของไนต์คลับกลายเป็นคนที่ไม่ยอมมอบใจให้ใครอีก แต่ถ้าเป็นความใคร่อย่างเดียวก็ไม่แน่
"คุณภัทรคะ น้องที่มาสมัครใหม่มาแล้วค่ะ"
ชายหนุ่มตวัดสายตามอง พยักหน้าเป็นสัญญาณว่าอนุญาต ก่อนจะหันกลับไปสนใจกองเอกสารบนโต๊ะกระจก
ไม่นานนักหญิงสาวคนหนึ่งในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อยืดสีขาวรัดรูปและสวมใส่รองเท้าผ้าใบ เข้ามาในห้องกระจกทึบที่คนด้านนอกจะมองเข้ามาไม่เห็นด้านใน
หญิงสาวยืนเม้มปากด้วยความประหม่าเมื่อเจอกับเจ้าของคลับที่หล่อเหลาเกินคาด ขนาดเห็นหน้าไม่ชัดแต่กลับมีแรงดึงดูดมากมายต่อหัวใจ
"เชิญนั่ง" น้ำเสียงทุ้มราบเรียบเอ่ยบอกโดยไม่มองหน้าเธอ
"..." สาวน้อยมองไปยังเก้าอี้ตรงกันข้ามกับเขาก็รีบนั่งลงทันที
"ชื่ออะไร" เขายังสนใจเพียงเอกสารเบื้องหน้าเท่านั้น
"ชื่อพิมพิศาค่ะ หรือเรียกพิมก็ได้ค่ะ"
"อายุ?"
"22ปีค่ะ หนูอยู่ปีสี่ใกล้จบแล้วค่ะ"
พอแทนคำว่า 'หนู' เพียงเท่านั้น เจ้าของใบหน้าคมคายก็เงยขึ้นมองเธอทันที
วินาทีที่สายตาคู่สีนิลสบตากับดวงตาหวานสีน้ำตาลธรรมชาติ ก็เหมือนมีกระแสไฟไหลผ่านร่างอย่างรวดเร็ว เลือดในกายชายหนุ่มไหลสูบฉีดรุ่มร้อนเมื่อมองใบหน้านวลนั้น
ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาอยาก...
พิมพิศาหายใจติดขัดทันทีเมื่อมองหน้าเขาชัด ๆ แถมเขาก็จดจ้องเธอไม่เลิก และยิ่งใจเต้นไปทั้งใจเมื่อรอยยิ้มมุมปากของเขากดลง
ภาพลักษณ์ของเจ้าของคลับผู้นี้ดูสุขุม สุภาพ แต่ก็น่าหวั่นเกรงและลึกลับน่าค้นหา
แถมยังเผลอนึกในใจ...คนอะไรหล่อเป็นบ้า
"ฉัน...ชื่อภัทร"
"..."
"เป็นเจ้าของคลับนี้และจะเป็นเจ้านายของเธอเวลาที่เธอมาทำงานที่นี่"
พิมพิศาตาโตยิ้มหวานกว้าง
"เท่ากับว่าคุณภัทรรับหนูแล้วใช่ไหมคะ" เพราะเธอกำลังหาค่าเรียนเทอมสุดท้ายจากงานพิเศษ แล้วที่นี่เขาว่ากันว่าเงินดี ถ้าเธอได้ทำก็คงหมดห่วงแล้ว
"ก็อาจจะรับ..." สายตาคมมีนัยบางอย่างแฝงอยู่
"หมายความว่ายังไงคะ"
"ทำงานที่นี่เจอทั้งลูกค้าเงินหนา ลูกค้าอันตราย บางคนก็พร้อมหอบหิ้วพนักงานกลับไปคอนโดด้วยซ้ำ งานกลางคืนมันก็แบบนี้แหละ ดังนั้นพนักงานของฉันก็ควรจะมีสติและหนักแน่นสักหน่อย ทั้งต่อลูกค้าและสิ่งยั่วยุ"
"..."
"อีกอย่าง... คนที่ฉันจะรับก็ควรน่าสนใจ มีเสน่ห์ มีความน่าดึงดูด รู้งาน..."
พิมพิศากลืนน้ำลายลงคอแต่เธอไม่ใช่เด็กสามขวบนะ เธอก็พอจะรู้ความเสี่ยงอยู่แล้ว ให้ตายยังไงเธอก็จะทำที่นี่ให้ได้
"รับหนูเถอะค่ะ หนูทำได้แน่ค่ะ"
ภัทรขยับยิ้มมุมปาก
"กล้าให้ฉันลองไหมล่ะ"
"..." พิมพิศาใจเต้นตึกตักเมื่อสายตาคู่นั้นมองเธอลึกเข้ามาข้างใน เหมือนว่าเขากำลังดึงเธอเข้าสู่ภวังค์ที่น่าตื่นเต้น
"ลองอะไรคะ"
"ทุกอย่าง"
ภัทรมองเห็นแววตาอยากรู้อยากลองก็รู้ได้ทันที สาวน้อยคนนี้จะมาประสาอะไรถ้าเทียบกับเขาที่เป็นผู้ใหญ่กว่า
"ว่าไง" เขาเร่งเร้า "ฉันเชื่อว่าเธอรู้ความหมาย"
พิมพิศาเม้มปากแน่น มือเรียวทาบทับกันอยู่บนหน้าขาใต้โต๊ะ
"ก็ได้ค่ะ"
เขาตวัดสายตามองนิ่ง มีความจริงจังและความต้องการบางอย่างแฝงอยู่ในนั้น
"ฉันให้คิดอีกที...พิม"
การเรียกชื่อเล่นทำเอาเธอใจหวิว น้ำเสียงทุ้มของคุณภัทรกำลังทำให้เธอเคลิ้มตาม
"ค่ะ หนูขอแค่ได้ทำงานที่นี่ก็พอค่ะ"
เพียงเท่านั้นชัยชนะก็เป็นของเขา การหว่านล้อมผู้หญิงไม่ใช่เรื่องยาก ของแบบนี้แต่ละคนมีเซ้นส์ที่รู้กันอยู่แล้ว หากเธอยอมนั่นเท่ากับจะหันหลังกลับไม่ได้อีก
"จะเปลี่ยนใจอีกคงไม่ได้แล้วนะ เพราะถ้าเริ่มแล้วฉันคงไม่หยุด"
"..."
"เจอกันคืนนี้ ฉันจะส่งพิกัดให้เธอ"
"จะ...เจอที่ไหนพอจะบอกได้ไหมคะ"
เขาแอบขำในใจ เพราะเธอทำเหมือนเก่งแต่ก็สัมผัสได้ถึงความหวั่นใจในน้ำเสียง
ภัทรยิ้มมุมปากประสานมือไว้บนโต๊ะแล้วยื่นหน้ามาใกล้เป้าหมายน่าลิ้มลอง
"คอนโดฉัน"
"..."
"หวังว่าเธอคงไม่กลัวจนวิ่งหนีไปก่อนนะ"
- Writer
