ตอนที่ 7 เสือโดนล่อ หรือเต็มใจให้ล่อ ?
1269 Words
ไฟยอมปล่อยให้เจ้หวานคนสวยเข้าห้องน้ำไป และยอมกลับมาที่ห้องตัวเองแต่โดยดี
ไม่ใช่เขายอมสิโรราบให้ แต่เขามีเรื่องที่กำลังสงสัยและต้องการคำตอบ
ไฟกดโทรศัพท์โทรไปหาบอดี้การ์ดที่ทำหน้าที่ดูแลความปลอดภัยอยู่ด้านหน้าคอนโด
‘ครับนาย’ ธัน มือขวาคนสนิทรับสาย
‘ย้อนกล้องกลับไปสามเดือน ดูย้อนทุกคืน เวลาก่อนเจ้หวานไปทำงานและหลังจากกลับมาจากทำงาน ดูว่ามีใครเข้าออกห้องเจ้หวานหรือเปล่า’
‘ไม่มีนะครับนายใหญ่ ผมดูกล้องตลอดไม่เคยคลาดสายตาครับ ถ้ามีคนขึ้นไปนอกจากเจ้หวานกับนาย แม้จะเป็นแขกที่เจ้หวานแจ้งไว้ ผมก็รายงานนายทุกคน ไม่เคยพลาดครับ”
“แน่ใจ?”
“ครับ ผมจะย้อนกล้องดูอีกครั้งแล้วจะรายงานให้นายทราบครับ”
“อืม แล้วเตรียมรถรอ คืนนี้กูเข้าผับ”
“ครับ”
ไฟมาถึงผับหรูกลางเมืองที่อยู่ภายใต้การดูแลของตัวเอง เขาลงจากรถตรงเข้าไปภายในพร้อมบอดี้การ์ดที่เดินตามติดคอยคุ้มกัน สายตาคมกวาดสายตามองไปรอบโซนปาร์ตี้ที่ตอนนี้มีแขกมากหน้าหลายตากำลังโยกย้ายไปตามเสียงเพลง
“เจ้หวานเข้ามารึยัง” เมื่อมองหาแล้วไม่เจอ ถึงหันกลับมาถามธัน มือขวาคนสนิทที่ยืนอยู่ข้างกาย
“ทางนั้นครับ” ไฟหันสายตามองตามไป..ถึงได้เห็นร่างสวยในชุดเดรสสีดำ กระโปรงสั้นโชว์ขาอ่อนขาวเนียน กำลังเดินโอบเอวเด็กบริการของผับไปส่งที่โต๊ะนั่ง VIP ของแขก
เจ้หวานส่งเด็กแล้วถึงหันตัวกลับ..และหยุดชะงักทันทีที่มองมาเห็นเขาที่ยืนจ้องตัวเองอยู่
ไฟมองด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง เลิ่กคิ่วและยักไหล่ให้ไปที ก่อนจะยกยิ้มให้และเดินขึ้นห้องทำงานไป
“มึงลงไป แล้วสั่งการ์ดด้านหน้าลงไปให้หมด” ทันทีที่มาถึงห้องทำงาน ร่างแกร่งทิ้งตัวเอนกายบนเก้าอี้หนัง ออกคำสั่งให้มือขวาโน้มหัวให้และเดินออกไป
มือหนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดส่งข้อความไปหาผู้จัดการหรือเลขาคนสวยที่ทำหน้าที่ดูแลเด็ก ๆ อยู่ด้านล่าง
ไฟ : ขึ้นมาบนห้อง
ไฟ : อ่า ต้องทักหาใลน์เจ้หวานหรือน้อง NW ?
อ่านแล้ว …
เจ้หวาน : มีอะไรหรือเปล่าคะ
ไฟ : เอาไวน์แดงขึ้นมาให้ฉัน
เจ้หวาน : เดี๋ยวฉันให้เด็กเอาขึ้นไปให้ค่ะ
ไฟ : ให้เด็กมันเอาตัวเธอขึ้นมาด้วยแล้วกัน
เจ้หวาน : คุณไฟคะ
เจ้หวาน : ฉันว่าเราคุยกันเข้าใจแล้วนะคะ
ไฟ : ?
ไฟ : จะให้ขึ้นมาดูแล คืนนี้ฉันจะดื่ม
ไฟ : เธอคิดอะไร?
อ่านแล้ว…
ไฟ : คิดว่าฉันจะเรียกขึ้นมานอนด้วยหรือไง
เจ้หวาน : ให้เด็ก ๆ ขึ้นไปได้ไหมคะ มีเด็ก ๆ ว่างอยู่ค่ะ
ไฟ : ฉันสั่งให้เอาใครขึ้นมา
ไฟ : เจ้หวานโดนเจ้านายเอาครั้งเดียว มันฟังคำสั่งนายตัวเองไม่รู้เรื่องแล้วเหรอครับ
เจ้หวาน : ค่ะ เดี๋ยวฉันขึ้นไป
ข้อความสุดท้ายทำปากหนายกยิ้ม ปิดโทรศัพท์โยนทิ้งไปบนโต๊ะ..เอนกายพิงพนักเก้าอี้ด้วยท่าผ่อนคลาย
เฝ้ารอคนที่เรียกให้ขึ้นมา
แกร๊ก!
“ขออนุญาตค่ะ” ประตูห้องถูกเปิดเข้ามา..เจ้หวานปรายตามองมาที่เขาแล้วถอนหายใจ ก่อนจะเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะ “คุณจะดื่มที่โต๊ะหรือตรงโซฟาคะ” น้ำเสียงที่ดูเหนื่อยหน่ายกับท่าทีที่ดูหนักใจ ทำเขายกยิ้ม..หยัดตัวลุกเดินไปนั่งลงตรงโซฟามุมห้อง
เจ้หวานเองเห็นแบบนั้นถึงเดินตามมาจัดการรินไวน์ให้และกลับไปยืนอยู่ตรงข้างโซฟา
“ปกติเด็กดูแลแขกยืนกันข้างโซฟา?”
“ปกติเด็กนั่งกับแขกค่ะ แต่นี่คุณไฟไม่ใช่แขกหนิคะ จะให้ฉันไปนั่งข้าง ๆ จะดูไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงหรือเปล่า”
“ยืนค้ำหัวฉันอยู่แบบนี้ อันไหนไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงกว่ากันคะ” สุดท้ายคำพูดของนายเหนือหัวทำเธอยอมนั่งลงข้าง ๆ แต่ไม่ทันไรก็…
“อ๊ะ! คุณไฟ” ร่างบางโดนเขายกขึ้นมานั่งลงบนตัก ใช้มือโอบไปรอบเอวบางพันธนาการไว้ ไม่ให้เธอขัดขืนได้
“ปกติเด็กมันดูแลแขกยังไง”
“ฉันเป็นคนคุมเด็ก ไม่ใช่เด็กที่นั่งกับแขกค่ะ”
“แล้วเธอไม่ใช่คนที่เทรนด์เด็ก ๆ หรือไง” ไฟว่าพลางรั้งสายเดรสเธอลงจนเนินอกอวบโผล่โชว์สู่สายตา
“คุณไฟคะ นี่ที่ทำงาน”
“ที่ทำงาน เธอก็ควรทำหน้าที่ของเธอสิหวาน”
“…”
“ฉันเรียกขึ้นมาทำไม หรือจะให้ฉันดูแลเธอ?” คำพูดที่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงกดต่ำ เธอไม่รู้แล้วว่าอันไหนพูดเล่น พูดจริง
และเหมือนเคยที่เธอต้องยอม
ยกแก้วไวน์ขึ้นจรดริมฝีปากหนาให้ผู้เป็นนายได้ดื่ม ทั้งที่นั่งคร่อมตักแกร่งอยู่แบบนั้น..
“คุณไฟ” ไม่ทันที่ไวน์จะหมดแก้ว คุณไฟแย่งไวน์ในมือเธอมาเทลงตรงเนินอกอวบจนไวน์แดงไหลเปื้อนไปทั่วผิวขาว “คุณทำอะไรของคุณ” น้ำเสียงแข็ง..มองค้อนมาที่เขาด้วยความไม่พอใจ
“อ่า..เดี๋ยวฉันทำความสะอาดให้แล้วกัน” สิ้นสุดคำพูด ใบหน้าคมโน้มเข้าหาเนินอกอวบ ใช้ลิ้นลากเลียไปตามคราบไวน์ที่เปื้อนอยู่บนตัว
มือหนาจับมือเธอไปรวบไว้ด้านหลัง จับรวบมือเธอไว้แน่น ไม่ให้เธอขัดขืน
“รู้ไหม อกเธอใหญ่ฉิบหายเลยหวาน”
“…”
“น่าตบให้แดง” ไฟไม่ว่าเปล่า มือดึงเดรสเธอลงมากองไว้ที่เอว โชว์อกอวบใหญ่ที่มีเพียงแผ่นแปะจุกสีเนื้อปิดยอดปทุมไว้
“ขออนุญาตครับนาย” เสียงจากหน้าห้องดังเข้ามา ไฟเองถึงจำใจต้องผละมือออกจากการกอบกุมอกอวบ ดึงเดรสขึ้นใส่กลับคืนไปให้คนบนตัก “เรื่องโรงงานซิการ์ที่เราดีลนักลงทุนจากต่างประเทศไว้ ทางนั้นตกลงนัดคุยกับเราแล้วครับ” แต่เหมือนธัน มือขวาเขาจะรู้ว่าไม่ควรเข้ามาภายในห้อง ถึงทำแค่พูดบอกเขาอยู่ด้านหน้า
“เมื่อไหร่”
“พรุ่งนี้ ที่ฮ่องกงครับ”
ไอ้ฉิบหาย..
“ทางนั้นแจ้งว่าอยากไปดูรายละเอียดทุกอย่าง จะลงพื้นที่ดูโรงงานด้วยตัวเอง อาจกินเวลาที่นายต้องอยู่ที่นั้นประมาณสัปดาห์นึง ผมเตรียมเจ็ทไว้รอแล้ว ถ้านายพร้อมเดินทาง เรียกผมขึ้นมาได้เลยครับ” คำพูดของมือขวาทำเขาลอบถอนหายใจออกมา
นักลงทุนดีลไปเป็นปี เสือกตกลงวันนี้
วันที่เขากำลังจะล่อคนสวยกลับได้
เวร
“ฝากไว้ก่อนนะคะ ฉันไม่อยู่หนึ่งสัปดาห์ ให้โอกาสเธอได้คิดวิธีรับมือก่อนฉันจะกลับมาเอาคืน”
“เอาคืน?”
“ก็ที่ล่อฉันไปหา คิดว่าฉันไม่รู้รึไงว่าเธอตั้งใจ”
“…”
“แต่โชคดีที่ฉันก็อยากล่อแม่เลขาคนเก่งอยู่เหมือนกัน เลยยอมไปหาถึงที่ไงคะ น้องน้ำหวาน” ไฟยกยิ้มให้ ก่อนจะปล่อยตัวคนสวยให้เป็นอิสระและหยัดตัวลุกออกไป
- Writer
