"อีพร!!!!!!!!!"
"เเม่ง!" ผมหายใจไม่ทั่วท้อง กลางวันแสกๆ ขอพรมันแก้ผ้าออกมายืนนอกห้อง แต่ดีตรงที่ระเบียงบ้านผมมันยื่นไปด้านข้างที่มีแต่ป่าร้าง
"ล๊า... ลั๊น... ล๊า" ฉันฮำเพลงอย่างสนุก และไม่อาย ยิ่งเห็นสีหน้าของหลงที่ท่าทีดูกระวนกระวาย ยิ่งทำให้คึกคักไปใหญ่
"มึง" ผมรีบดึงกางเกงขายาวที่สวมใส่ถกขึ้นเพื่อที่จะปีนระเบียงข้ามไปที่ห้องขอพร มันเต้นเบาๆ นมอวบแกว่งไปมา ขนสวยด้านล่างก็โบกสะบัด ผมเครียดจนจะเป็นลม!
กระตึก~ หลงปีนข้ามมาจนสำเร็จ ก่อนจะส่งสายตาดุดันที่เกรี้ยวกราดตรงใส่ขอพรที่เริ่มผละถอยหลัง
''หลง นายหายโกรธเถอะนะ" ฉันตั้งหลักก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้จนจมูกของหลงแตะที่ปลายผมกลางหน้าผากของฉัน
"มึงไม่อยากมีลูกกับกูเหรอ ไม่อยากสร้างครอบครัวด้วยกันใช่ไหม" ผมถามด้วยใจที่แป้ว เพราะไม่รู้ว่ามันคิดจะจริงจังหรือแค่เล่นๆ กับผม
"ฉันทำแบบนี้ก็เพื่อนายนะ ตัวของนายเองยังเรียนไม่จบและอนาคตยังอีกยาวไก
