อ้อนรัก

ชีวิตใครชีวิตมัน

ออกัสTalk

ผมไปส่งเด็กนั่นเสร็จแล้วก็รีบกลับบ้าน บอกเลยว่าโคตรหัวเสีย

เงินแม่ไม่ใช่เงินตัวเอง?

ก็แม่ไหมอะ เงินครอบครัวไหมล่ะ ผมไม่เคยเจอใครแบบนี้เลย ชอบทำหน้านิ่งเดาอารมณ์ไม่ถูก อยากพูดก็พูด ไม่อยากพูดก็เงียบ

คนแบบนี้หรอเรียนนิเทศ

"เป็นไงน้องชอบไหม"

ผมเดินเข้าบ้าน แม่ก็รีบเดินมาถาม

"เขาไม่ชอบ เขาจะไปอยู่หอโคตรเสียเวลา"

"จริงหรอ! ทะเลาะกันอีกแล้วสินะ" แม่ผมพูด

ทะเลาะกัน? ทะเลาะกับใครหรอ

แต่ก็ช่างเถอะจะทะเลาะกับใครผมก็ไม่อยากยุ่งแล้วแหละ

"จะไปอยู่หอได้หรอเนี่ย"

แม่ผมบ่นพร้อมขมวดคิ้ว

"แม่เลิกยุ่งเถอะ เลิกเอาเขามาโยนให้ผมได้แล้ว ไม่ใช่ว่าไม่อยากช่วยหรอกนะ แต่เขาไม่ต้องการ!!"

พาไปดูคอนโดทั้งๆที่มันไม่ใช่ธุระผมเลย แต่อยู่ๆมาบอกว่าไม่เอา จะไปอยู่หอมันน่าโมโหไหมล่ะ

ยังมีหน้ามาอ้อนให้ผมซื้อคอนโดให้อีก ทำแบบนี้กับผมหวังว่าผมจะซื้อให้เธอหรอกนะ ไม่มีทาง!!

แต่!!

ถ้าผมไม่ซื้อให้เธอจะเอาไปบอกคนอื่นไหม? แบบนี้ก็เสียชื่อออกัสเด็กNหมดสิ

เอาไงดีวะ!!

ชาเมลTalk

"ชอบไหม ทำไมไม่เห็นโทรมาหาแม่จะได้โอนเงินให้"

แม่เดินมาถามฉันที่นั่งอยู่ห้องรับแขก

"ไม่ชอบ จะไปอยู่หอ"

"ว่าไงนะ!! อยู่หอหรอ แกบ้ารึไงชาเมล"

"..."

ฉันเลือกที่จะเงียบ เพราะพูดออกไปชัดเจนแล้ว ว่าฉันจะอยู่หอ ไม่อยู่คอนโด

"แกฟังฉันบ้างเถอะชาเมล ยังไงแกก็ต้องไปอยู่คอนโด"

"ทำไมอะ อยู่หอมันก็ดีแล้วไม่เปลืองเงินดี เพราะหนูไม่อยากใช้เงินแม่"

"อย่ามาอวดดี แกต้องอยู่คอนโดไม่มีสิทธิ์มาต่อรอง"

สุดท้ายฉันก็โดนบังคับอยู่ดี มีคำตอบอยู่แล้วไม่รู้ว่าเขาจะมาถามฉันทำไม

เอาจริงๆคอนโดมันก็ดีกว่าทุกอย่างนั่นแหละ อย่างที่พวกเขาพูดมา แต่ฉันไม่อยากทำตามที่แม่สั่ง ยิ่งเขาบังคับฉันก็ไม่อยากทำตาม

หลายวันต่อมา..

วันนี้มาที่บ้านป้ากอแก้วอีกแล้ว ไม่รู้ว่ามาทำไมเหมือนกัน มาทีไรก็ต้องลากฉันมาด้วยตลอด

"รอก่อนนะแม่ไปคุยธุระก่อน"

พวกเขาสองคนเดินออกไปพร้อมกัน เหลือแค่ฉันแล้วก็ลูกชายของเจ้าของบ้าน

"ได้หอยัง"

เขาเอ่ยถามฉันก่อน

"ยัง"

"ตอนแรกฉันก็ว่าจะซื้อคอนโดให้เธอแหละ แต่มันไม่ทัน มีคนทำสัญญาไปก่อนแล้ว ก็บอกแล้วว่าให้รีบ"

"ไม่ต้องพูด ถ้าไม่ซื้อให้"

"เอาชั้นอื่นไหมล่ะ จะพาไปดูใหม่"

"จะซื้อให้หรอ ถ้าซื้อให้ก็จะไปดู"

ฉันหันไปถามเขา ขยับหน้าเข้าไปใกล้ๆ กะพริบตาถี่ๆ ส่งยิ้มหวานๆให้

"ทำไมเธอชอบอ้อนจังวะ"

"ตอบไม่ตรงคำถาม" ฉันยังคงจ้องหน้าเขาอยู่

"เอ้อ จะซื้อให้"

"หึ" ฉันขยับกลับที่เดิม

"ว่างวันไหนอะ จะพาไปดูแต่เร็วๆหน่อยนะจะเปิดเทอมแล้ว"

"ไม่เอาอะ ไม่อยากได้" ฉันตอบแล้วยกน้ำขึ้นดื่ม

"ชาเมล เธอจะเอายังไงกันแน่วะ"

"..."

คนอะไรจะซื้อคอนโดให้ทั้งๆที่พึ่งได้รู้จักกัน พึ่งได้คุยกันไม่กี่วัน

คนรวยหรอ?

ไม่น่าแค่รวยหรอก น่าจะโง่ด้วย แค่ทำเป็นอ้อนนิดหน่อยก็ยอมแล้ว

"คุยอะไรเนี่ย น่าสนุกจังขอแม่คุยด้วยสิ"

ป้ากอแก้วกับแม่ฉันกลับมานั่ง

"ออกัสพรุ่งนี้ว่างไหม เดี๋ยวช่วยน้องย้ายของเข้าห้องหน่อยนะ"

"ย้ายของ ย้ายไปไหนหรอครับ"

"ก็คอนโดไง ห้องข้างๆออกัสอะ"

แม่ฉันพูดจบเขาก็หันมามองหน้าฉัน

เขาปฏิเสธแม่ไม่ได้ ฉันเองก็เป็นเหมือนกันแหละ เขาบอกกับฉันว่าถ้าจะไปอยู่หอก็ออกเงินเรียนเอง จ่ายเอง

แบบนี้ฉันจะเลือกอะไรได้หรอ?

ออกัสTalk

วันต่อมา...

"ขอบคุณนะที่มาช่วย"

"ครับ" ผมตอบน้าอิงอร

"ฝากน้องด้วยนะ มีอะไรก็แนะนำน้องหน่อย"

"ไม่ต้องห่วงหรอกอิงอร ไปเรียนก็ไปพร้อมกัน ตอนกลับก็ให้กลับพร้อมกัน คนกันเองทั้งนั้น"

เอาอีกแล้วแม่ผม

ผมโคตรเกลียดคำว่าคนกันเองเลย

คนกันเองนี่แหละที่พูดกลับไปกลับมา สรุปว่าอยู่คอนโดแต่ก็กวนผม อยากจะให้ผมซื้อให้อีกห้อง พอผมบอกจะซื้อให้ก็ไม่เอา!!

"แม่รีบกลับเถอะ เดี๋ยวฝนตก"

"อืม ฝากดูน้องด้วยนะ"

"อืม" ผมรับปากเขาแล้วหันหน้าหนี

"ฝากด้วยนะ อีกสามวันเปิดเรียนแล้วมีอะไรก็แนะนำน้องหน่อย ร้านข้าว ร้านขนม"

"ครับ"

"เมล แม่กลับก่อนนะ"

"..."

คนนั่งอยู่โซฟาพอได้ยินเสียงแม่ก็เดินเข้าห้องนอนไป

เดินไปแบบไม่พูดอะไรเลย!! โคตรเสียมารยาท

"คงจะงอนที่แม่ไม่ได้อยู่ด้วยแหละ เค้าไม่เคยอยู่คนเดียว ไม่เคยห่างบ้าน"

จะงอนจะอะไรก็ไม่ควรเดินหนีแบบนี้ไหมล่ะ?

"น้าฝากน้องด้วยนะออกัส ถ้าดื้อก็ดุได้เลย คิดสะว่าเป็นผู้ปกครองน้องก็ได้"

น้าอิงอรจับมือผมแล้วมองหน้า

"ครับ"

"ไปๆ เรากลับกันเถอะ มีออกัสอยู่ไม่ต้องกลัวหรอก"

"แม่หวัดดีครับ น้าอิงอรหวัดดีครับ"

ผมยกมือไหว้แม่ๆทั้งสองคน ก่อนที่พวกเขาจะเดินออกไป

พอแม่ออกไปแล้ว ผมก็ตรงดิ่งไปที่ห้องนอนของเด็กที่ไม่มีมารยาท

"แม่พูดด้วยเธอไม่ควรจะเดินหนีแบบนี้นะ เธอควรจะ"

"ฉันจะเก็บของ"

เธอพูดแทรกขึ้น

"ไม่มีมารยาท คนเขาอุตส่าห์มาช่วยคำขอบคุณสักคำก็ไม่มี"

"ขอบคุณ แล้วก็ช่วยออกไปได้แล้ว"

หึ!!! มันมีคนแบบนี้ด้วยหรอวะ

ผมพยายามสงบสติอารมณ์ จากที่กำลังโมโหก็นึกถึงคำที่แม่เธอฝากไว้กับผม

"มีอะไรก็เรียกฉันแล้วกัน ห้องข้างๆเนี่ย"

"ไม่มีอะไรหรอก คุณกลับไปเถอะ"

ไล่ผมหรอ!! หมดประโยชน์ก็ไล่เลยว่างั้น

"อวดเก่ง!! อายุแค่18เอง คิดว่าการอยู่คนเดียวมันสนุกนักรึไง "

"ฉัน19แล้ว" เธอหันมาตอบ พร้อมทำหน้านิ่ง

ผมโคตรโมโหเวลาที่เธอทำหน้านิ่งแบบนี้เลย

"ขอบคุณนะที่มาช่วย แต่นายไม่ต้องมาดูแลเหมือนที่แม่ฉันบอกหรอก ฉันดูแลตัวเองได้"

"ทำไมเธอหัวดื้อจังวะ อายุแค่19 แม่บอกอะไรก็ไม่ฟังเลย"

"ไม่ฟัง แล้วนายก็ไม่ต้องไปฟังเขาหรอก ไม่ต้องทำตามที่เขาบอก เขาเองยังไม่ดูแลฉันเลยมีสิทธิ์อะไรไปสั่งคนอื่น"

เด็กนี่คงดื้อมากเลยแหละ ถึงว่าแม่เธอฝากแล้วฝากอีก

เธอคงอยากใช้ชีวิตคนเดียว อยากใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นสินะ ได้เลยเธอจะได้รู้ว่ามันไม่ได้สนุกอย่างที่คิดเลย

"อยากทำอะไรไก็ทำ" ผมพูดจบก็เดินออกจากห้อง

ผมต้องสนด้วยหรอ!! ญาติก็ไม่ใช่ เมียก็ไม่ใช่ ทำไมต้องไปสนใจขนาดนั้น แล้วแต่เลย

ชีวิตใครชีวิตมัน!!