27 | ความทรงจำสีชมพู (NC)

1922 Words

แทนไทจึงตัดสินใจเก็บเบอร์โทรศัพท์ที่ถูกเขียนใส่กระดาษแผ่นเล็กไว้ติดตัว และหลังจากนั้น... เขาก็ได้พบเจอเด็กน้อยชื่อนิวยอร์กทุกวันที่หน้าโรงเรียน "พี่แทนไตวันนี้หล่อมาก" เป็นครั้งแรกที่เขาถูกชม... "จะ จริงเหรอ?" "ค่ะ หล๊อหล่อ นิวยอร์กไปโม้ด้วยแหละว่ามีพี่ชายหล่อๆสองคน" คิ้วเด็กหนุ่มขมวดเข้าหากัน พี่ชายหล่อๆสองคน อีกคนเป็นใคร? "อ้อสงสัยใช่ม้าาา อีกคนเป็นพี่ชายนิวยอร์กเองค่ะชื่อโซล เรียนอีกโรงเรียน หล่อมากเลยนะคะแต่นิสัยไม่ดีเหมือนพี่แตนไต" จากแทนไต ตอนนี้เปลี่ยนเป็นแตนไตแล้ว เขาไม่ถือ... กลับเอาแต่มองหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มของเธอ เวลาเด็กน้อยพูดออกมา โลกมืดมนของเขากำลังสดใสขึ้นเรื่อยๆ เธอเหมือนยาที่กำลังรักษาคนใกล้ตายให้ทุเลาลง เขาชอบเวลาที่เธอกินไปคุยไป ชอบเวลาที่ชวนคุยไม่หยุด มันทำให้เขาไม่ต้องนึกถึงเรื่องแย่ๆในชีวิต ที่ตั้งแต่จำความได้...เขาไม่เคยมีความสุขเลย แถมยิ่งโตยิ่งเจ็บปว

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD