หลังจบมื้อค่ำ ลีเดียขอตัวกลับที่พักทันทีโดยไม่สนใจโปรแกรมพิเศษที่นิโคไลน์เตรียมไว้ให้ หญิงสาวรู้สึกรำคาญหลานชายของคาลอสจนแทบทนไม่ไหว เธอไม่เถียงว่านิโคไลน์เป็นผู้ชายที่หล่อเหลาคนหนึ่ง แต่รูปลักษณ์ของเขาไม่ช่วยให้น่าสนใจเท่าใดนัก เมื่ออีกฝ่ายพะเน้าพะนอเอาอกเอาใจเหมือนเธอเป็นเจ้าหญิง หากมันกลับทำให้เขาดูน่าเบื่อ ในขณะที่ผู้ชายอีกคนที่ร่วมโต๊ะด้วยกลับเมินเฉยต่อเธอ บางคราก็ส่งสายเหยียดหยันมาให้ เขาไม่พูดกับเธอไม่เอาใจ ไม่ชวนคุย แต่ท่าทีและแววตากลับรบกวนหัวใจเหลือเกิน
“ผมขอไปส่งคุณที่ห้องพักนะครับ ลีเดีย”
นิโคไลน์ทอดเสียงนุ่มนวล ขณะมองหญิงสาวด้วยแววตาหยาดเยิ้ม คงเป็นเพราะฤทธิ์ไวน์ที่เขาดื่มไปบวกกับเสน่ห์อันเย้ายวนของหญิงสาว ทำให้ชายหนุ่มเริ่มควบคุมตัวเองไม่ไหว
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกลับเองได้” ลีเดียยิ้มให้คนอาสาอย่างเสียไม่ได้ หากอีกฝ่ายยังดื้อดึงทำท่าไม่ยอมฟัง ทำให้คุณหนูลีเดียจำต้องใช้ไม้ตา
