สามวันต่อมา คนบาดเจ็บก็อาการดีขึ้นมาก ไป่จิ้งโหวสามารถลุกเดินได้แล้ว โดยมีเสี่ยวมี่คอยดูแล ตัวซูหลินพอเห็นอีกฝ่ายฟื้นนางก็ไม่เข้ามาเยี่ยมเลย เอาแต่สอนคนในหมู่บ้านฝึกยุทธ์บ้าง ประดิษฐ์อาวุธบ้าง
“สิ่งนี้เรียกว่าอันใดหรือ” สือฉวนเอ่ยถาม เมื่อเห็นกระบอกไม้ไผ่ขนาดเล็กมีสายชนวนเป็นไส้
“ระเบิด ทำมาจากก้อนกำมะถันที่เกาะอยู่ในถ้ำ และมูลค้างคาวอีกจำนวนหนึ่ง ข้าอยากทดลองดู แต่คงลองที่นี่ไม่ได้ มันเสียงดังเกินไป อาจทำให้คนของชินอ๋องได้ยิน”
“เสียงดังหรือ? เช่นนั้นเราออกไปทดลองในป่าก็แล้วกัน ไม่ก็บุกไปที่ค่ายของมันดูสักที” เหรินไห่เอ่ยบ้าง เพราะอยากแก้แค้นเต็มทนแล้ว
“นั่นสิ เราเองก็อยากออกไปดูว่าเหตุใดคนของหน่วยจึงไม่ส่งสัญญาณมาเลย หากเดินทางมาถึงแล้ว”
มู่หยางเอ่ย ก่อนจะลุกขึ้นยืนเมื่อเห็นผู้เป็นนายเดินตรงมา โดยมีจางฟู่ประคอง ซูหลินจึงได้แต่นั่งเงียบ
“ไยต้องหลบหน้าพี่ หรือเป็นเพราะพี่โกหกเจ้าเรื่อ
