“หญ้า กอหญ้า หญ้า” เสียงร้องเรียกดังมาจากห้องนอน ญาดาที่กำลังวุ่นอยู่กับการเตรียมอาหารใส่กล่องเพื่อนำไปให้ลูกค้าถึงกับชะงักมือ เงยหน้าขึ้นมองประตูห้องนอนที่มีเจ้าของเสียงเรียกอยู่ในนั้น
“กอหญ้า” เมื่อเสียงเรียกยังดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ญาดาจึงละมือจากงานเดินขึ้นไปยังห้องนอน
“มีอะไรคะ”
“ทำไมไม่เตรียมชุดให้พี่อะ แล้วยังไม่ยอมปลุกพี่อีกนี่มันแปดโมงกว่าแล้วนะ” ต่อว่าออกมา เมื่อหญิงสาวปล่อยให้ตนเองนอนเพลินจนสาย ไม่ยอมขึ้นมาปลุกเท่านั้นยังไม่พอ ยังไม่ยอมเตรียมชุดให้เขาอีก
“วันนี้วันหยุดนักขัตฤกษ์ไม่ใช่เหรอคะ พี่ธามไม่ต้องไปทำงาน” วิธานหน้าเหวอไป นั่นสิเขาก็ลืมไปเสียสนิทวันนี้วันหยุดนี่น่า
“ก็ไม่รู้แหละ แล้วเสื้อผ้าพี่อยู่ไหน” ญาดาผ่อนลมหายใจออกมา
“เสื้อผ้าก็อยู่ในตู้ไงคะ มานี่ค่ะ” ว่าพร้อมกับดึงมือวิธานให้เดินตามตัวเองมายังตู้เสื้อผ้า เปิดตู้ออกให้วิธานเห็น เริ่มจากตู้ใหญ่ที่มีเสื้อทำงานแขว
