รักในซีเมเจอร์

1611 Words

ตอนที่ 13 รุ่งเช้าอนาวินเอารถเข้าอู่เพื่อไปเปลี่ยนกระจกรถที่ถูกกระสุนเมื่อคืน ก่อนจะพาศิรินทร์รัตน์นั่งแท็กซี่ไปส่งเธอที่หอพัก “คุณย้ายไปอยู่กับผมสิ ผมห่วงคุณนะ” ชายหนุ่มเอ่ยทิ้งท้ายก่อนที่เธอจะเดินจากไป “คุณแน่ใจแล้วเหรอคะ ว่าอยากคบกับฉันจริง ๆ” เธอหันมาถาม เพราะถ้าในเรื่องโปรไฟล์เธอมีดีพอและดูเหมาะสมกับเขา แต่เรื่องที่เธอไม่มั่นใจว่าตนเองนั้นเหมาะสมกับเขามันก็มีมากพอสมควร “แน่ใจสิครับ เว้นแต่ว่าคุณยังตัดใจจากเขาไม่ได้” หญิงสาวถอนหายใจออกมาก่อนจะพูดกับเขา “ฉันก็ยังไม่รู้เลยค่ะ...ว่าจะเอายังไงต่อดี” “มีอะไรที่ยังผูกมัดคุณเอาไว้หรือเปล่าครับ” “มันก็ไม่เชิงหรอกค่ะ แต่ฉันอยากจะบอกคุณว่า...ฉันไม่ได้ขาวสะอาดพอที่จะคบกับคุณ” “แล้วทำไมคุณถึงอยากอยู่กับคนที่ทำร้ายคุณละครับ” อนาวินถามด้วยความไม่เข้าใจ “มันก็ไม่ใช่แบบนั้นซะทีเดียวหรอกค่ะ แรก ๆ เขาไม่เคยทำร้ายฉัน” “แล้วถ้าเขามาง้อ คุณจะยอมใจอ่อนหรือเปล่าครับ” อนาวินถามขึ้น ศิริรินทร์ไม่ตอบก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุยทันที “ค่าซ่อมกระจกรถของคุณ ฉันจะรับผิดชอบให้คุณเอง” “ถ้าคุณยังฝืนคบกับเค้าต่อไป ครั้งหน้าคุณอาจจะไม่โชคดีแบบครั้งนี้ก็ได้นะ ลองเขาได้พกปืนไปทั่วแบบนั้น” อนาวินพยายามวนเข้าเรื่องเดิม ก่อนจะพูดเตือนสติของหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง “ขอบคุณนะคะ..ที่เตือน” เธอยิ้มให้เขา “ไม่เป็นไร ถ้าคุณมีอะไรให้ผมช่วยก็บอก เรายังเป็นเพื่อนกันได้ครับ” อนาวินยิ้มให้เธอด้วยความจริงใจ หนึ่งอาทิตย์ต่อมา หลังจากเรียนเสร็จวันนี้ก็จะเป็นการปิดคอร์สเรียนวันสุดท้ายแล้ว อนาวินที่นั่งรอให้คนอื่นออกจากห้องเรียนจนหมดเพื่ออยากจะคุยกับศิรินทร์รัตน์เป็นครั้งสุดท้าย แต่สายตาของเขาก็เห็นแฟนหนุ่มของติวเตอร์สาวที่มารออยู่หน้าห้องเรียนพอดี จึงคิดว่าตนเองไม่ควรจะอยู่ต่อ ภูวนาถที่มานั่งรอแฟนสาวเพื่อที่จะง้อขอคืนดีกับเธออยู่หน้าห้อง พอเห็นผู้เรียนเดินออกจากห้องจนหมด เขาก็รีบเดินเข้ามาหาศิรินรัตน์ทันที ก่อนจะส่งสายตาอาฆาตมาที่อนาวินที่กำลังจะเดินออกจากห้องเรียนเป็นคนสุดท้าย ชายหนุ่มมาหยุดคิดอะไรบางอย่างที่หน้าห้องเรียนและก่อนที่ตนเองจะได้ทำอะไรลงไป พลอยใสที่เห็นอนาวินยืนอยู่หน้าห้องก็รีบเดินมาหาเขาทันที เธอมีเรื่องที่จะต้องให้เขาช่วยอย่างเร่งด่วน อนาวินยืนมองเข้าไปยังห้องเรียนที่ตนเองเพิ่งจะเดินออกมา แต่เด็กสาวก็ไม่ทันสังเกตว่ามีใครอยู่ข้างในนั้น ก่อนจะเอ่ยถามคนที่กำลังเหม่อลอยอยู่ทันที “พี่วิน!! มองอะไรหาอะไรอยู่รึเปล่าคะ” เสียงหวานดังขึ้นทางด้านหลังในระยะเกือบประชิดตัว “อ๋อ!! ปะเปล่า” อนาวินตกใจเล็กน้อยก่อนจะหันมาตอบเด็กสาว “วันนี้พี่วินสอนคณิตให้หนูหน่อยได้มั้ยคะ พอดีหนูไม่เข้าใจอยู่ข้อหนึ่ง” เด็กสาวรีบบอกเขาทันที อนาวินจึงพาเธอเดินไปนั่งตรงม้าหินอ่อนใต้อาคารเหมือนเช่นเคย พอเขาแก้โจทย์ให้เธอเสร็จเรียบร้อย อนาวินก็สอนวิธีคิดให้กับเด็กสาว “เดี๋ยวพี่จะคิดโจทย์ให้น้องพลอยลองฝึกทำอีกสักข้อดีกว่า เป็นข้อสุดท้ายแล้ว” จากนั้นเด็กสาวก็ตั้งใจทำโจทย์ข้อสุดท้ายอย่างสุดความสามารถ อนาวินก็นั่งครุ่นคิดเรื่องของติวเตอร์สาวต่อไป ไม่ว่าผลมันจะออกมายังไง วันนี้เขาก็จะต้องยอมรับมันให้ได้ “คุณให้โอกาสผมแก้ตัวอีกครั้งได้มั้ย ผมเลิกกับผู้หญิงคนนั้นแล้วจริง ๆ นะ” “ฉันเกือบตายเพราะลูกปืนของคุณ ที่ไม่แจ้งความเอาเรื่องก็เพราะอยากให้มันจบ ๆ แต่คุณยังมีหน้ามาขอร้องฉัน...ให้โอกาสอีก นี่คุณเอาอะไรคิดเหรอคะ” ศิรินทร์รัตน์ต่อว่าแฟนหนุ่มอย่างรุนแรง หนึ่งอาทิตย์ที่เขาหายไปเธอคิดว่าเรื่องของเธอและเขามันคงจะจบลงด้วยดี “ที่คุณไม่ยอมคืนดีกับผม เพราะคุณหันไปคบกับไอ้ลูกศิษย์คนนั้นใช่มั้ย” เขาตะคอกเธอกลับด้วยความโมโห หลังจำอ้อนวอนขอคืนดีกับเธอมานานหลายรอบ “คุณหยุดดูถูกฉันได้แล้วคุณภูวนาถ นับจากนี้ไปเราไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกันอีก ฉันขอเลิกกับคุณ” ศิรินทร์รัตนตัดสินใจพูดออกมา และคิดว่าตนเองจะขอพูดมันเป็นครั้งสุดท้าย “คุณเลือกมันแล้วจริง ๆ ด้วย คิดยังไงเหรอ ถึงได้เอาไอ้ลูกศิษย์เด็กเมื่อวานซืนนั่นมาทำผัว ลีลามันคงจะเด็ดละซิท่า” ภูวนาถพูดแบบไม่ให้เกียรติเธอ แต่ในเมื่อมันไม่มีอะไรต้องเสียเธอจึงตอกกลับแบบไม่ต้องคิดให้รกสมอง “ลีลาเค้าก็ดีกว่าคุณก็แล้วกัน” “ก็ดีย์!!! งั้นมันก็ควรจะได้รู้ความจริงซะบ้าง ว่าคุณน่ะ มันร่านแค่ไหน” ภูวนาถรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าทันที “ไอ้เด็กนั่นมันควรจะได้เห็นความร่านของคุณ ฮ่า ๆ ๆ” เขาเปิดคลิป ๆ หนึ่งขึ้นมาขู่เธอ แล้วทำท่าจะเดินออกจากห้องเรียนเพื่อไปหาอนาวินที่กำลังนั่งติวหนังสืออยู่กับเด็กสาว “หยุดเดี๋ยวนี้นะ..นะคุณภูวนาถ” ศิรินทร์รัตน์ตรงเข้าแย่งโทรศัพท์จากแฟนหนุ่มทันที สิบนาทีต่อมาอนาวินก็เห็นศิรินทร์รัตน์ออกไปพร้อมแฟนหนุ่ม เขาเริ่มเสียใจและว่าคิดว่าทั้งคู่คงจะเข้าใจกันดีแล้ว ติวเตอร์สาวถึงได้ยอมออกไปพร้อมกับแฟนหนุ่มอย่างนั้น สักพักไลน์ของอนาวินก็ดังขึ้น เขารีบหยิบมันขึ้นอ่าน ครูกระแต : ฉันขอไปเคลียร์กับเขาก่อนนะ อนาวิน : ที่ไหนครับ ครูกระแต : เดี๋ยวบอกอีกทีนะ อนาวิน : ถ้ามีอะไรให้ผมช่วย คุณบอกมาได้เลยนะครับ ครูกระแต : ขอบคุณค่ะ การปิดคอร์สเรียนวันนี้แทนที่เขาจะได้นั่งเลี้ยงฉลองกับเธอที่ร้านอาหารไหนสักที่ แต่กลับกลายเป็นว่าอนาวินต้องเห็นเธอออกไปพร้อมกับแฟนหนุ่มที่ตามมาง้อเธอเพียงไม่นาน ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างสิ้นหวัง “พี่วิน หนูทำเสร็จแล้ว ตรวจให้หน่อยสิคะ” เสียงหวานเอ่ยขึ้น แต่ชายหนุ่มที่กำลังนั่งเสียใจอยู่จึงไม่ได้ยินเสียงเรียกของเธอ ก่อนที่พลอยใส่จะพูดขึ้นอีกรอบด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิม “พี่วิน!!! พี่เหม่ออะไรเนี่ย..” พลอยใสจำต้องเขย่าแขนของชายหนุ่มที่เหม่อลอยโดยไม่มีสาเหตุ ก่อนที่เขาจะได้สติกลับคืนมา และรีบบอกกับเธอ “มา ๆ ถ้าถูกหมดนี่ เดี๋ยวพี่พาไปเลี้ยงมื้อเย็น” เด็กสาวยิ้มด้วยความดีใจ “งั้นหนูจะโทรบอกแม่ว่าไม่ต้องแวะมารับนะคะ” “ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพี่โทรบอกแม่ให้เองดีกว่า” ชายหนุ่มรีบเสนอ อนาวินตั้งใจพาเด็กสาวไปทานมื้อค่ำแก้เซ็ง ก่อนจะโทรไปขออนุญาตชลดามารดาของเธอ แต่ชลดาบอกว่า วันนี้เธออยากเลี้ยงขอบคุณอนาวินที่ช่วยสอนการบ้านให้ลูกสาวของเธอ ชลดาจึงชวนเขามาทานมื้อเย็นด้วยที่บ้าน หลังจากทานอาหารเสร็จ ชลดาก็ชวนอนาวินคุยระหว่างเดินมาส่งชายหนุ่มที่รถ ก่อนที่ตนเองจะบอกให้บุตรสาวขึ้นไปอาบน้ำ “พี่ต้องขอบใจน้องวินนะ ที่ช่วยติวหนังสือให้ลูกสาวพี่” เขากล่าวอย่างเป็นกันเอง “ไม่เป็นไรครับพี่ชล ผมยินดีแล้วก็เต็มใจครับ อีกอย่างน้องพลอยก็ไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไหร่” “จะเป็นไรมั้ย ถ้าพี่จะขอให้วินช่วยมาสอนน้องพลอยที่บ้าน พี่จ่ายเงินเป็นค่าติวให้ก็ได้นะ” เธอรีบบอกเขาเพราะอนาวินพูดเอาไว้ระหว่างที่กำลังทานอาหารเมื่อสักครู่ว่าเขาเรียนคอร์สภาษาอังกฤษจบแล้ว และคงไม่ได้กลับไปที่นั่นอีก “ผมไม่คิดเงินหรอกครับ เอาเป็นว่า..เดี๋ยวผมจะช่วยติวให้น้องพลอยเองครับ” “โถ!!..ช่างมีน้ำใจเหลือเกินพ่อคุณ งั้นเอาอย่างนี้สิ! เดี๋ยวพี่ช่วยออกค่าน้ำมันรถให้” “ถ้าพี่ชลเกรงใจและอยากช่วยผมจริง ๆ ผมขอมาฝากท้องเป็นอาหารมื้อเย็นดีกว่าครับ” เขารีบเสนอ เพราะก่อนหน้านี้พลอยใสเคยชวนเขามาที่บ้านเพราะเธอยังไม่ได้ติวอังกฤษให้เขาเลย ซึ่งตอนแรกเขาคิดว่ามันไม่จำเป็นเพราะตั้งใจจะจ้างให้ศิรินทร์รัตน์เป็นติวเตอร์พิเศษอยู่แล้ว แต่พอเห็นเธอกลับไปคืนดีกับแฟนหนุ่มก็เลยเปลี่ยนใจอย่างกะทันหัน “อุ้ย!!..งั้นยินดีเลยค่ะ” ชลดาเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม พลอยใสแอบเปิดผ้าม่านบนชั้นสอง ก่อนจะมองลงมาเห็นมารดายืนคุยกับอนาวินอย่างก้อร่อก้อติกจนกระทั่งชายหนุ่มขับรถออกไป

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more