เสียงอาเจียนดังออกจากห้องน้ำไม่หยุดตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง ร่างบอบบางที่ตอนนี้ เริ่มอวบอิ่มขึ้นมาบ้างทรุดนั่งตรงพื้นห้องน้ำ ภูบดินทร์ลูบผมของเธอแล้วจับรวบเอาไว้ด้านหลังก่อนจะควานหากิ้บติดผมตัวใหญ่รวบผม
" ไหวไหมแก้ว "
ยังไม่ทันสามเดือน ดอกแก้วก็แพ้หนักจนน่าสงสาร พอตรวจเจอว่าท้องลูกแฝดได้ไม่กี่วัน อาการเวียนหัวคลื่นไส้ก็จู่โจมทันที ใบหน้าซีดเซียวดูน่าสงสารเหลือเกิน
" ลุกไหวไหม ทีหลังไม่ต้องเข้าห้องน้ำแล้ว นั่งบนเตียงดีกว่า "
คนตัวโต อุ้มเมียเดินออกมาจากห้องน้ำ ในสภาพอ่อนแรงแล้ววางเธอลงบนที่นอน มือหนาลูบหน้าลูบตา ก่อนจะจูบที่หน้าผาก
" ท้องทีเดียวพอแล้ว แก้วทรมานขนาดนี้ ฉันไม่ไหวจริงๆ "
คนห่วงเมียบอกออกมา แล้วกอดเธอเอาไว้แนบอก ตอนนี้ยังไม่มีลูกออกมาให้เลี้ยง ก็ต้องเลี้ยงเมียไปก่อน
ดอกแก้วซบคนข้างๆอย่างออดอ้อน ถ้าเค้ากอดเธอ เธอจะหายดีทันที
" นายไม่ไปทำงานได้ไหม อยู่กับหนูได้ไหมคะ "
