สะดุดรัก...คู่หมั้นกำมะลอ

คู่หมั้นกำมะลอ...1

รถขับออกจากสนามบินมาร่วมสามชั่วโมง กว่าที่รถยนต์โฟร์วีลคันนี้จะมาจอดที่บ้านไม้สักหลังใหญ่ที่อยู่ท่ามกลางดอกไม้นานาชนิดที่ปลูกไว้รอบบ้าน หญิงสาวรู้สึกชอบที่นี่ตั้งแต่แรกเห็น หากว่านี้คือการมาท่องเที่ยวพักผ่อนหญิงสาวคงรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก

“วันนี้แม่เลี้ยงไม่อยู่ ท่านบอกให้ผมพาคุณเบญญาเข้าไปหาพ่อเลี้ยงเลยครับ” นายผ่านรีบรายงานหลังจากที่เขาหยิบกระเป๋าหญิงสาวมาถือไว้ เขารู้สึกเป็นห่วงผู้หญิงคนนี้เหลือเกิน เพราะตั้งแต่ที่พ่อเลี้ยงธนนท์ประสบอุบัติเหตุจนทำให้สูญเสียการมองเห็น ก็ไม่มีใครสามารถเข้าหน้าพ่อเลี้ยงติดเลย แล้วนี่แม่เลี้ยงบัวตองคิดอะไรอยู่ถึงจะปล่อยให้คู่หมั่นที่เพิ่งมาถึงเขาไปเผชิญหน้ากับพ่อเลี้ยงธนนท์โดยตรง

“แล้วพ่อเลี้ยงของน้าผ่านเป็นคนยังไงบ้างคะ” อันนาเอ่ยถามเพื่อเป็นความรู้ เธอจะได้รับมือกับคู่หมั้นกำมะลอได้ถูก

“พ่อเลี้ยงอารมณ์ไม่ปกติตั้งแต่ที่พ่อเลี้ยงประสบอุบัติเหตุ ยังไงคุณเบญญาก็ระวังด้วยนะครับ เดี๋ยวผมพาขึ้นไปที่ห้องพักของคุณเบญญาก่อน แล้วเดี๋ยวเราจะไปพบกับพ่อเลี้ยงกัน” นายผ่านกล่าวก่อนที่จะเดินนำหน้าว่าที่นายหญิงขึ้นไปบนชั้นสอง

หญิงสาวเฝ้าสังเกตบ้านไม้แห่งนี้ตั้งแต่เธอมาถึงที่นี่ เธอก็พบว่าไม่มีใครอยู่ที่บ้านนอกจากเธอและนายผ่านเท่านั้น ส่วนพ่อเลี้ยงเจ้านายของนายผ่านเธอก็ไม่รู้ว่าเขาพักอยู่ห้องไหน

“น้าผ่านคะ ในบ้านนี้มีใครพักอยู่บ้างคะ” อันนาเริ่มรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา เมื่อเธอเห็นว่าไม่มีใครพักอยู่ที่นี่เลยนอกจากเธอ

“มีพ่อเลี้ยงอยู่คนเดียวครับ ส่วนแม่บ้านจะมาที่นี่แค่ช่วงเช้าเท่านั้น พ่อเลี้ยงต้องการความเป็นส่วนตัวเลยไม่ยอมให้ใครเข้ามาวุ่นวาย” นายผ่านรีบอธิบายข้อสงสัยของหญิงสาวทันที

“แล้วแม่เลี้ยงบัวตองล่ะคะ ท่านพักอยู่ที่ไหน” อันนารู้สึกเป็นกังวลเป็นอย่างมากที่เธอต้องอยู่ที่นี่กับธนนท์สองคน

“แม่เลี้ยงอยู่เรือนทรงไทยห่างไปจากที่นี่ไม่ไกลเท่าไหร่” นายผ่านรีบตอบทันควัน ยิ่งฟังคำตอบของนายผ่าน มันยิ่งทำให้หญิงสาวหนักใจขึ้นอีกเท่าตัว แต่อย่างไรเสียหญิงสาวก็ไม่อาจจะหนีไปจากที่นี่ได้ เพราะเธอต้องการรักษาสมบัติชิ้นสุดท้ายของบิดามารดา ดังนั้นสิ่งเดียวที่เธอทำได้ นั่นก็คืออดทนเอาไว้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น และก็หวังให้เบญญารีบหาทางถอนหมั้นให้ได้เร็วที่สุด

“ไปค่ะ เราไปพบนายของน้าผ่านกัน” อันนาวางกระเป๋าลง ก่อนที่จะตัดสินใจให้นายผ่านพาเธอไปเผชิญหน้ากับคู่หมั้นกำมะลอของตน

“ตามผมมาเลยครับคุณเบญญา” เป็นอีกครั้งที่นายผ่านรีบเดินนำหญิงสาว นาทีนี้ลูกจ้างอย่างนายผ่านรู้สึกหวั่นใจเหลือเกินว่าว่าที่นายหญิงของตนเองกำลังจะพบกับศึกหนักอยู่ข้างหน้า

อันนาเดินตามนายผ่านมาเรื่อยๆ จนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่ปีกขวาของบ้าน นายผ่านจัดการเคาะปะตูห้อง ก่อนที่จะได้ยินเสียงทุ้มเอ่ยอนุญาตให้เขาเข้าไปในห้องได้ นายผ่านจึงจัดการพาหญิงสาวเข้าไปในห้อง วินาทีแรกที่เธอพบกับพ่อเลี้ยงหนุ่ม เธอรู้สึกสงสารเขาเป็นอย่างมาก

ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง ไม่แปลกใจเลยที่เขาปลีกตัวออกจากสังคม เพราะรับไม่ได้กับการที่ต้องกลายมาเป็นคนพิการเช่นนี้ หากว่าเขาไม่สูญเสียการมองเห็น ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเธอก็ไม่ต่างจากนายแบบบนปกนิตยสารที่เธอเคยคลั่งไคล้เมื่อคราวที่เธอเป็นวัยรุ่นนั่นเอง