หนึ่งปีต่อมา....
ทารกน้อยเพศชายลืมตาขึ้นมาดูโลก ซึ่งเป็นที่ปลื้มปิติกับทุกคนที่อยู่ในไร่บัวตองเป็นอย่างมาก และคนที่เห่อบุตรชายตัวน้อยที่สุดนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน เขาก็คือพ่อเลี้ยงธนนท์
“ที่รัก เมื่อไหร่ลูกเราจะเริ่มหัดพูด ฉันอยากได้ยินลูกเรียกว่าพ่อ” ธนนท์กล่าวในขณะที่เขานั่งมองบุตรชายตัวน้อยกำลังดูดนมมารดาแล้วหลับตาพริ้มด้วยความสบายใจ
“เรื่องนั้นน่ะ ก็ต้องรอลูกโตประมาณขวบหนึ่งก่อน เขาถึงจะเริ่มหัดพูด” อันนากล่าวเพราะเธอศึกษาเรื่องพัฒนาการของลูกตั้งแต่ช่วงที่เธอกำลังตั้งครรภ์แล้ว
“แล้วแบบนี้เขาจะเดินได้ตอนไหน” ธนนท์กลายเป็นคนขี้สงสัยขึ้นมาทันที ตอนนี้เรื่องของลูกทุกเรื่องเป็นเรื่องสำคัญสำหรับเขา
“บางคนแปดเก้าเดือน บางคนอาจจะมากกว่าหนึ่งขวบมันแล้วแต่พัฒนาการของเด็กแต่ละคน” อันนายังคงร่ายยาวให้กับสามีที่ทำหน้าสงสัยฟัง
“แล้วเจ้าคอปเตอร์ของเราจะเป็นแบบไหนนะ ขอให้ลูกพ่อเก่งทุกเรื่องเหมือนพ่อ
