“อย่ามายุ่งกับข้าวได้มั้ยคะ”
ฉันสะบัดมือนั้นออกแล้วพยุงตัวเองออกมา ฉันไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับพี่เสืออีกแล้ว
“พี่ขอโทษพี่แค่กลัวว่าข้าวจะล้ม”
น้ำเสียงนุ่มทุ้มน่าฟังใบหน้าคมเข้มที่มองฉันด้วยความอ่อนโยนและเป็นห่วงเป็นใยทำให้สติฉันกลับคืนมา เมื่อกี้ฉันเห็นพี่นนท์เป็นพี่เสืองั้นหรอ
ฮึอออ!คนบ้าขนาดตอนเมายังตามมาหลอกหลอน
“ข้าวร้องไห้หรอเป็นอะไรบอกพี่ได้นะ”
พี่นนท์ก้มลงมาเพราะฉันนั่งลงกับพื้นไปแล้ว
“ร้องไห้อะไรข้าวกำลังมีความสุขอยู่ต่างหาก ฮะฮ่าาา”
ฉันฉีกยิ้มก่อนจะหัวเราะออกมา พึ่งรู้ว่าเมาแล้วมันดีอย่างนี้เอง ยิ้มหัวเราะโดยที่ไม่ต้องมีความสุขก็ได้โว้ยย
“พี่นนท์ขำอะไรอ่ะ”
ฉันเอียงคอเอานิ้วไปจิ้มที่หน้าพี่นนท์
“ก็ขำข้าวนั่นแหละเมาแล้วโบ๊ะมากเลยรู้ตัวมั้ย”
คำพูดของพี่นนท์ทำให้ฉันฉุกคิดอะไรขึ้นมา
“ข้าวสวยสู้คนอื่นไม่ได้ใช่มั้ยคะแถมข้าวยังไม่เคยอยู่ในสายตาของใครด้วย”
อยู่ๆ ฉันก็อยาก
