“ฉันชอบเธอจริงๆถึงฉันจะไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่แต่ตอนนี้ฉันก็ชอบเธอไปแล้วแล้วฉันก็รู้สึกเจ็บมากที่เธอทำเหมือนไม่สนใจฉัน”
คนถูกกอดเอาแต่นิ่งและเงียบผมเลยต้องพูดต่อ
“ฉันขอโทษที่ทำให้เธอเสียใจแต่ฉันขอโอกาสแก้ตัวได้มั้ย…..ข้าว”
ผมผละออกแล้วอ้อมไปด้านหน้าเพื่อที่ผมจะได้มองหน้าข้าวให้ชัดๆน้ำเสียงผมอ่อนลงจนแทบจะเป็นการขอร้องด้วยซ้ำผมก้มลงไปจูบหน้าผากของข้าวอย่างแผ่วเบาพอถอนริมฝีปากออกมาผมก็ค่อยๆขยับปากเข้าไปหาปากของข้าวเราสองคนต่างก็มองหน้ากันผมไม่รู้ว่าข้าวกำลังคิดอะไรอยู่แต่สำหรับผมผู้หญิงตรงหน้าตอนนี้คือคนที่ผมแคร์มากที่สุด
ผมปล่อยให้ความเงียบปกคลุมภายในห้องอยู่เป็นนาทีก่อนที่ผมจะประทับจูบลงไปยังปากอวบอิ่มที่ผมหลงไหลมาตลอดพอเห็นว่าข้าวไม่ได้ปฏิเสธผมถึงได้สอดลิ้นเข้าไปข้างใน
ครั้งนี้ข้าวเผยอปากให้ผมโดยที่ไม่ต้องบังคับผมเริ่มจากค่อยๆเอาลิ้นเกี่ยวกันอย่างช้าๆตักตวงเอาความหวานจากท
