“ท่านครับ นี่ท่านขนอะไรมามากมายขนาดนี้ครับ”
“นั่นสิคะ แก้วแหวนเงินทองมากมายขนาดนี้ นี่ดาวไม่ได้ขายลูกกินนะคะท่าน” ฉันมองตามของมีค่าที่ถูกยกมาวางลงเบื้องหน้าอย่างอึ้งๆ มองพี่อคินสลับกับทางพ่อแม่ของฉัน ที่ต่างก็ตกใจกับของมีค่าวางลานตาอยู่ตรงหน้า
“ใจเย็นๆ ก่อน ลูกชายคนเดียวของตระกูลมาขอหมั้นสาวทั้งที ฉันบอกเลยงานนี้ทุ่มทั้งตัว”
“คุณลุงคะ ตามไม่ได้ต้องการอะไรเยอะแยะขนาดนี้หรอกนะคะ”
“นั่นสิครับท่าน ผมอยู่กับท่านมากี่ปี ท่านยังไม่รู้จักนิสัยผมอีกเหรอ ทำยังกับว่าผมขายลูกสาวกินยังไงยังงั้น”
“คิดมากกันเกินไปแล้ว นี่เป็นของทั้งหมดที่แม่ของเจ้าอคินสั่งเสียไว้ก่อนตาย โดยเฉพาะแหวนแต่งงานนั่น เธอได้เตรียมทุกอย่างไว้ให้ลูกชายของเธอทั้งหมด มีของฉันบางส่วน พวกโฉนดที่ดิน เงินสด ส่วนเครื่องเพชร หรือทองหยิบทองหยอดนั่น เธอเตรียมไว้ให้เป็นสินสอดของอคินเค้าล่ะ เพราะฉะนั้น รับมันไปเถอะนะ”
“นะครับน้าดาว น้าน
