บทที่8 ดีลเลอร์
1297 Words
ครืดๆ
สายเข้า~AKIN
ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วปรากฎชื่อพี่อคินโทรเข้ามา เสียงดุๆ กวนๆ ของเขาก่อนหน้า ยังตราตึงให้เยื่อแก้วหูของฉันอยู่เลยนะ เลือกไม่รับสายได้มั้ย
“ค่ะพี่อคิน”
(ไปเที่ยวเล่นที่ไหน ช่างแต่งหน้ามารอแล้วนะตาม!) นั่นไง ผิดจากคิดซะที่ไหน เสียงเข้มเชียว ขอแอบนั่งเครื่องกลับบ้านไปเลยได้มั้ยเนี่ย
“เอ่อ” ฉันเหลือบมองคุณอเล็กซ์เล็กน้อย เมื่อเห็นว่าเขาเองก็มองฉันอยู่เช่นกัน “ตามกำลังกลับโรงแรมกับเพื่อนค่ะ”
(เพื่อน...)
“ค่ะ เพื่อนพึ่งรู้จักกันสดๆ ร้อนๆ ว่าแต่ตอนนี้พี่อคินอยู่ที่ไหนคะ”
(อยู่ร้านอาหารในโรงแรม แวะมาหาพี่ก่อนนะ ช่างแต่งหน้าอยู่ที่นี่)
“ได้ค่ะ สวัสดีค่ะ”
“เจ้านายโทรตามแล้วเหรอครับ”
“เปล่าค่ะ แค่โทรมาบอกว่าช่างแต่งหน้ามาแล้ว”
“ท่าทางเจ้านายของคุณตามฝันจะดุมากๆ เลยนะครับ ผมได้ยินเสียงดังทะลุมาถึงนี่เลย”
“แฮะ มีเรื่องให้ท่านประธานหงุดหงิดนิดหน่อยค่ะ ซึ่งตามเองก็ช่วยงานนี้เขาไม่ได้ ยิ่งเพิ่มความหงุดหงิดเข้าไปอีก” คุณอเล็กซ์พยักหน้าเหมือนจะเข้าใจฉัน เขานั่งพิงเบาะรถเหมือนกำลังใช้ความคิดอะไรบางอย่าง ฉันจึงไม่ได้พูดอะไรอีกเพราะกลัวจะไปรบกวนเขาเข้า
หลังจากนั่งรถมาไม่นานก็ถึงที่โรงแรม ซึ่งฉันยังไม่ได้บอกลาอะไรคุณอเล็กซ์อย่างเป็นทางการ เพราะเมื่อถึงโรงแรมเข้าก็ถูกห้อมล้อมด้วยผู้คนมากหน้าหลายตาซะก่อน รวมถึงนักข่าวหลายสำนักด้วย
“อยู่ทางนี้ตามฝัน!!” เสียงเข้มของพี่อคินดังมาจากอีกฝั่งของโรงแรม ฉันโบกมือและกำลังก้าวเดินไปหาเขา ทว่าถูกอีกเสียงเรียกไว้ซะก่อน
“คุณตามฝัน”
“เอ่อ คะ คุณอเล็กซ์เรียกตามเหรอคะ”
ฉัน ชี้นิ้วเข้าหาตัวฉันเอง หันไปทางคุณอเล็กซ์ที่เหมือนเขากำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหาฉัน พร้อมกับฝูงนักข่าว แต่พยายามยื่นไมค์มาใกล้ๆ ปากของคุณอเล็กซ์
ฉันยังแอบกลืนน้ำลายลงคอแทนเขาเลย กลัวไมค์ที่จ่ออยู่ตั้งหลายตัวกระทุ้งเข้ามาโดนฟันของเขา นี่เขาเป็นคนดังหรอกเหรอ ทำไมมีนักข่างรุมทึ้งเยอะขนาดนี้
“เอ่อ~ผมขอเบอร์ติดต่อคุณได้รึเปล่าครับ”
“สวัสดีครับคุณอเล็กซ์”
“เอ่อ” มือบางที่กำลังรับโทรศัพท์ของคุณอเล็กซ์มาเพื่อบันทึกเบอร์โทรชะงักไป ด้วยเสียงของคนตัวสูงที่ยืนอยู่ทางด้านหลังของฉัน
“สวัสดีครับคุณอเล็กซ์”
“ครับ คุณรู้จักผมด้วยเหรอครับ”
“นั่นสิคะพี่อคินรู้จักคุณอเล็กซ์เพื่อนตามด้วยเหรอคะ”
“เขานี่แหละคืนคนที่พี่ตามหาตั้งแต่มาถึงที่นี่”
“ฮะ!” ฉันหยิบนามบัตรที่คุณอเล็กซ์ให้ฉันไว้ พร้อมกับกดเข้าไปดูข้อมูลในเวปไซค์ของคุณอเล็กซ์ แพทเดินเกร็ท ปรากฎว่าชื่อเหมือนกัน เพียงแค่ในนามบัตรไม่มีชื่อกลางก็เท่านั้น โห ฉันพึ่งมีเพื่อนเป็นเจ้าของกระเป๋าแบรนด์ดังเหรอเนี่ย
“คุณตามหาตัวผมทำไม”
“ผมอคิน เจ้าของบริษัทอคินกรุ๊ป บริษัทที่ตามตื้อให้คุณมาเป็นคู่ค้ากับผมยังไงงล่ะครับ”
“อ้อ คุณนั่นเอง ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ต้องการมีข้อผูกมัดกับใคร” คุณอเล็กซ์เอ่ยขึ้นทันที่ที่นั่งลงโซฟาตัวยาวของโซนห้องรับแขกภายในโรงแรม ท่านกลางสายตานักข่าวที่รุมถ่ายรูปเราจากด้านนอกกระจก
“ผมรู้ครับ แต่ผมเป็นคนไม่ยอมอะไรง่ายๆ ด้วยสิครับ”
“สมกับเป็นคุณเลยนะอคิน”
“คุณเองก็เล่นตัวใช่ย่อยจริงๆ ขนาดแอลรี่ช่วยเจรจาให้คุณยังเมินผมเลย”
“เอ่อ คุณอล็กซ์ลองพิจารณาดูผลตอบแทนหน่อยดีมั้ยคะ ตามเป็นคนร่างข้อตกลงนี้โดยตรง ซึ่งฉันคิดว่ามันน่าสนใจมากๆ เลยค่ะ”
ฉันที่นั่งฟังบนสนทนาของพวกเขาอยู่มาซักพักแล้ว หยิบไอแพดที่พกพาไปด้วยยื่นข้อตกลงให้คุณเล็กซ์ที่นั่งหน้ามุ่ยได้ดู ซึ่งเขารับมันไปอ่านอย่างเต็มใจ ผิดจากตอนที่นั่งคุยกับพี่อคินอยู่นาน
“คุณตามฝันทำงานอยู่ที่นานรึยังครับ”
“สะ..สองวันค่ะ” ฉันตอบพร้อมกับมองเลิกลั่กไปทางพี่อคิน ที่นั่งจ้องคุณอเล็กซ์อยู่ก่อนแล้ว
“อืม แล้วคุณฝันจะทำอยู่ที่นี่ต่อมั้ย”
“เอ่อ คุณอเล็กซ์ถามทำไมคะ ถ้าจะเกี่ยวกับเรื่องความมั่นคงของบริษัทละก็ ตามเชื่อว่าอคินกรุ๊ป มีฐานธุรกิจที่มั่นคง พอที่จะดูแลสินค้าจากแบรนด์ของคุณอเล็กซ์นะคะ ในขณะเดียวกัน ผลงานของคุณก็เป็นอีกหนึ่งผลงานที่อคินกรุ๊ปต้องการให้มาชูความมั่งคั่งของบริษัทด้วย ตามว่ามันก็น่าสนใจนะคะ เท่ากับอคินกรุ๊ปรับประกันให้คุณอเล็กซ์อีกต่อหนึ่งด้วย”
“อืม น่าสนใจ”
“ผมหวังว่าคุณจะพิจารณาอคินกรุ๊ปของเรา ให้มีโอกาสได้ร่วมงานกับคุณนะครับ”
“เอาเป็นว่าผมขอคิดดูก่อนละกัน ยังไงก็ขอบคุณตามฝันอีกครั้งที่ช่วยผมไว้วันนี้ คืนนี้เจอกันนะครับ”
คุณอเล็กซ์ยิ้มให้ฉันกับพี่อคิน จากนั้นก็เดินออกไป ทิ้งไว้เพียงฉันกับพี่อคิน ที่นั่งกุมขมับอยู่บนโซฟา
“เอาน่า เดี๋ยวตามจะไปตื้อเขาให้เอง” มือของฉันวางลงบนหลังมือพี่อคินอย่างลืมตัว เขาปรายตา มองมันเล็กน้อย แต่ไม่ได้สะบัดมือฉันออกแต่อย่างใด ในทางกลับกันเขาใช้มืออีกข้างมาวางลงบนกลางศีรษะของฉันแทน
“เก่งนะตัวแค่นี้”
“นี่ ถ้าพี่เห็นตอนที่ตามสาดพริกใส่โจรที่กำลังขโมยกระเป๋าของคุณอเล็กซ์ไปนะ พี่อคินยิ่งจะอึ้ง”
ฉันเล่าเรื่องวันนี้ที่ไปเจอมาให้พี่อคินฟัง เผื่อมันจะคลายเครียดเขาไปได้บ้าง อย่าน้อยๆ ฉันก็ช่วยคุณอเล็กซ์ไว้ เขาคงจะพอเห็นแกบุญคุณของฉันบ้างแหละนะ
“อันตรายมากเลยนะ ถ้าโจรมันหันกลับมาทำร้ายเราจะทำยังไง” พี่อคินทำเสียงดุใส่ฉันตั้งแต่ที่ฉันยังเล่าไม่จบด้วยซ้ำ
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คนเยอะแยะ”
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ แต่ยังไงพี่ก็ต้องขอโทษตามฝันด้วยนะ ที่เมื่อเช้าพี่หงุดหงิดใส่เราน่ะ”
“ช่างมันเถอะค่ะ ยังไม่พี่อคินก็ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านาย ตามทำงานไม่ได้ก็ต้องดุเป็นธรมดา ไว้ตามตื้อคุณอเล็กซ์สำเร็จ ที่ก็อย่าลืมให้โบนัสตามก็แล้วกัน” ฉันกอดอกยักคิ้วให้พี่อคิน เขายิ้มให้ฉันน้อยๆ ก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูง
“โบนัสก็โบนัส แถมเป็นสปอร์นเซอร์ให้แบรนด์ตามฝันด้วยเลยดีมั้ย”
“พี่อคิน! พี่พูดจริงๆ เหรอคะ ลูกผู้ชายพูดแล้วห้ามคืนคำนะ”
“อืม พี่จะรอดูผลงานภายใต้แบรนด์ ตามฝัน” มือหน้าของพี่อคินวางลงกลางศีรษะของฉันอีกครั้ง ริมฝีปากหยักได้รูปคลี่ยิ้มใจละลายมาทางฉัน รู้สึกตอนนี้เขาอารมณ์ต่างจากเมื่อเช้ามากเลย
“แต่ตอนนี้ไปแต่งตัวเถอะ ช่างรออยู่โน่นแล้ว” เขาพยักหน้าให้ช่างแต่งหน้าที่นั่งอยู่ไม่ไกลนัก พวกเขาก็เดินเข้ามาหาฉันกับพี่อคิน
หลังจากนั้นเราก็แยกกันไปแต่งตั้ว เตรียมร่วมงานคืนนี้
- Writer
