บำเรอรักท่านประธาน(เอว)โหด

บทที่2ของพี่มันไซส์ไหน

“ตามถึงแล้วค่ะพ่อ ฝากบอกพี่เฌอพักผ่อนเยอะๆ นะคะ เดี๋ยวตามจะดูแลงานที่บริษัทแทนพี่เฌอเองค่ะ สวัสดีค่ะพ่อ”

ฉันเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าสะพายข้างใบเล็ก ก่อนจะรีบสาวเท้าเข้าไปในออฟฟิศ วันนี้เป็นวันแรก ที่ฉันจะต้องมาทำงานในตำแหน่งเลขาแทนพี่เฌอปราง

ในระหว่างที่พี่เค้าคลอดน้องน้อย และพักฟื้นประมาณสามเดือนเห็นจะได้มั้ง ซึ่งฉัน ตามฝัน จึงต้องพับโครงการที่จะเปิดห้องเสื้อของตัวเองไว้ก่อน อีกสามเดือนค่อยว่ากันอีกที

ซึ่งมันเป็นความฝันหลังจากเรียนจบนั่นน่ะแหละ ว่าอยากจะมีห้องเสื้อของตัวเอง ภายใต้แบรนด์ ตามฝัน ซึ่งเป็นชื่อของฉันเอง

“คุณคะรอด้วยค่ะ ฉันขอไปด้วยค่ะ” ร่างบางในชุดสาวออฟฟิศแบบพอดีตัว วิ่งเข้ามาในลิฟท์ที่ประตูกำลังจะปิดลง

ฉันก้มศีรษะให้ผู้ชายสองคนที่ยืนอยู่ในลิฟท์อยู่ก่อนแล้ว เป็นการขอบคุณ ที่เขาไม่ปิดลิฟท์และเคลื่อนตัวไปซะก่อน

"พี่อคิน!" นิ้วเรียวของฉันชี้ไปทางผู้ชายตัวสูง ที่อยู่ในชุดสูทเป็นทางการ สลับกับผู้ชายอีกคนที่ยืนขนาบข้าง แต่งตัวแบบเดียวกัน "พี่เตชิต! สวัสดีค่ะ อย่าบอกนะ ว่าจำตามไม่ได้" พี่อคินขมวดคิ้วเข้ม มองมาทางฉันด้วยความสงสัย

"ยัยตามไม่ได้เจอสี่ปี พี่จำไม่ได้เลย" พี่อคินวางมือไว้บนกลางศีรษะฉัน ยีผมเบาๆเหมือนที่เขาเคย

"แต่พี่อคินเนี่ยหล่อไปเปลี่ยนเลยน้า~" ฉันพูดเชิงหยอกล้อ ขยิบตาให้เขาหนึ่งที

"แหม ชมแต่คุณอคินนะครับ คุณตามลืมความหล่อพี่เตชิตไปแล้วเหรอครับ"

"โอ๋ๆ น้อยใจ ลืมได้ยังไงคะ เนี่ยค่ะ ตามลงไปซื้อกาแฟมาให้พี่ๆ" ฉันยิ้มตาหยีแล้วยื่นกาแฟร้อนที่มีกระดาษกันความร้อนอยู่รอบแก้ว เป็นจังหวะเดียวกันกับลิฟท์ที่เปิดออกพอดี

"เชิญค่ะ ท่านประธาน" ฉันผายมือให้พี่อคินอย่างเป็นทางการ นิ้วเรียวกดสัญลักษณ์เปิดประตูค้างเอาไว้ ให้พี่อคินเดินออกไปจากจากลิฟท์

"ทำได้ดีมากตามฝัน" ฉันก้าวขาเดินตามพี่อคินกับพี่เตชิตออกมาจากลิฟท์ เข้าไปที่ห้องทำงานขนาดใหญ่ของท่านประธาน ท่ามกลางพนักงานที่ยืนโค้งคำนับให้เขาตลอดทางเดิน

พี่อคิน เจ้าของอคินกรุ๊ป บริษัทนำเข้าสินค้าแบรนด์เนมเกือบทุกชนิด นอกจากจะเป็นเจ้าของบริษัทแล้วยังเป็นเพื่อนสนิทของพี่เฌอปรางด้วย

ก่อนหน้าสามเดือน ที่พี่เฌอปรางจะคลอดน้องน้อย ก็ได้รับสมัครเลขาไปแล้วนะ แต่อยู่ไม่ได้ซักคน คุณพ่อเลยขอให้ฉันมาช่วยงานพี่อคินก่อนระหว่างนี้ ฉันเองก็ไม่มั่นใจหรอกนะว่าจะทำได้ อาจจะถูกไล่กลับบ้านตั้งแต่วันนี้เลยก็ได้

"วันนี้คุณอคิน..."

"พี่!....พี่อคิน" ฉันมองหน้าพี่เตชิตสลับกับพี่อคิน ตาปริบๆ เมื่อพี่อคินเงยหน้าจากเอกสารตรงหน้า ขึ้นมาเอ็ดฉันเรื่องสรรพนามที่ใช้เรียกเขา

"อ่ะ เอ่อ พี่อคินมีประชุมกับฝ่ายการตลาดตอนเช้า จากนั้นช่วงบ่ายมีเซ็นสัญญาหุ้นส่วนกับคุณฟ้าใสค่ะ ตอนเย็นมีนัดทานข้าวกับคุณเมษา และนี่กาแฟจากร้านประจำของพี่ค่ะ”

พี่อคินเปลี่ยนจากหน้าดุมายิ้มแทน เมื่อฉันยื่นแก้วกาแฟที่เป็นของเขาไปให้

"นึกว่ามีแต่ของไอ้เต" มือหนายกกาแฟขึ้นจิบ จากนั้นก็ก้มลงเซ็นเอกสารตรงหน้า

"ได้ยังไงล่ะคะ ตามทำตามคัมภีร์ที่พี่เฌอปรางเขียนให้นี่หน่า"

"งั้นผมขอตัวไปโกดังเลยนะครับ น้องตามอยู่ที่นี่กับคุณอคิน มีอะไรก็โทรหาพี่ได้นะครับ"

"โทรหาแกทำไมวะ "

"ก็เผื่อคุณยุ่งงาน แต่ตามฝันต้องการคำปรึกษาไงครับ"

"ไม่จำเป็น แกไปได้ละ"

"คร้าบ ท่านประธาน" พี่เตชิตทำท่าตะเบ๊ะใส่พี่อคินก่อนถือเอกสารบางอย่างไว้ในมือ แล้วรีบเดินออกจากห้องไป

"วาระประชุมค่ะพี่อคิน เอ่อ" พี่อคินที่สีหน้าจริงเงยหย้ามองฉันที่ยืนเก้ๆ กังๆอยู่ข้างหน้าโต๊ะทำงานของเขา "ตามมีอะไรก็ว่ามา"

"ตามแค่จะบอกพี่อคินว่า ถ้าตามทำงานไปถูกใจพี่ พี่อย่าใจร้าย ด่ากราดตามนะคะ บอกเบาๆก็พอ เดี๋ยวตามจะรีบเผ่นหนีไปเองค่ะ"

"หึ! เอาเป็นว่าพี่จะด่าเบา" มือหน้ากวักเรียกฉันให้เดินไปข้างไปเขา "เอาหูมานี่"

"อ่อค่ะ" ฉันยิ้มน้อยๆให้พี่อคินก่อนจะโน้มหน้าลงเอาหูไปใกล้ๆเขา ใกล้จนได้กลิ่นหอมอ่อนๆของน้ำหอมที่ชวนหลงไหลนั่นของพี่อคิน คนตัวโตขยับเข้ามาใกล้ฉัน ก่อนจะทำในสิ่งที่ฉันเองหัวใจแทบเต้นตกออกมาจากอก

"ใครจะไปกล้าด่าน้องเพื่อนล่ะครับ" เสียงแหบพร่าปนเซ็กซี่กระซิบลงข้างหู จนไรขนอ่อนของฉันลุกชูชันไปทั้งตัว ด้วยความที่ไม่ได้ตั้งตัวว่าเขาจะทำเช่นนี้ ซึ่งฉันทำได้เพียงผละออกด้วยความเขินอาย

"แบบนี้เบาพอมั้ยครับ"

"อ่ะเอ่อ ตะ..ตามว่าพี่เข้าห้องประชุมเถอะค่ะ หัวหน้าฝ่ายทุกคนรอนานแล้ว " ฉันยิ้มให้เขาอายๆ จากนั้นก็รีบหันหลังกลับวิ่งออกไปยังห้องประชุมก่อนพี่อคิน

"ฟู่ว~ ทำไมต้องร้อนตรงแก้มด้วยเรา" ฝ่ามือบางตบเบาๆลงไปสองแก้ม ก่อนจะเดินเข้าไปรอพี่อคินที่ห้องประชุม

“เริ่มได้”

พี่อคินที่นั่งอยู่ตำแหน่งเก้าอี้ของผู้บริหาร ฉันนั่งฟังแต่ละฝ่ายที่ประชุมตามหัวข้อ ที่มีเอกสารวางอยู่ตรงหน้าอยู่แล้ว พร้อมกับบันทึกรายละเอียดลงในแม็คบุ๊คของฉัน

“เดี๋ยว” เสียงเข้มของคุณอคินดังขึ้น ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบโดยอัตโนมัติ

“ทันมั้ย” ฉันเงยหน้าขึ้นจากแม็คบุ๊ค ก็พบกับสายตาหลายคู่ที่จ้องมาทางฉันอย่างกดดัน ฉันได้แต่กระพริบตาปริบๆ ใส่พวกเขา

“ทะ...ทันค่ะ มีอะไรเหรอคะ” ฉันถามพี่อคิน แต่เขาไม่ได้ตอบแต่กลับส่งสัญญาณให้หัวหน้าแผนกที่กำลังยืนพรีเซนต์งาน พรีเซนต์ต่อ จนเวลาล่วงเลยไปเป็นชั่วโมง

“วันนี้พอแค่นี้ เดี๋ยวฉันจะให้ตามฝันสรุปรายงานแล้วส่งให้ทุกคนทางเมลอีกครั้ง”

“ครับ/ค่ะ ท่านประธาน”

พี่อคินเดินออกจากห้องประชุมทันทีที่ประชุมเสร็จ ฉันเดินตามเขามาติดๆ ก่อนจะรายงานตารางงานรอบบ่ายให้เขาได้ทราบ

“ท่านประธานจะให้ตามสั่งอาหารร้านเดิมให้มั้ยคะ” ถือว่าฉันทำการบ้านมาอย่างดี เพราะพี่เฌอปรางย้ำนักย้ำหนา ที่ต้องจัดอาหารเที่ยงให้พี่อคินตรงเวลา

“ไม่ต้อง เดี๋ยวออกไปกินที่โรงแรมเลย จะได้ไม่เสียเวลาเซ็นสัญญาบ่ายนี้”

“รับทราบค่ะ อ้อ เดี๋ยวก่อนค่ะ!” มือบางล้วงเข้าไปในกระเป๋าสะพายข้างใบเล็ก หยิบของบางอย่างที่เป็นซองสี่เหลี่ยมเล็กๆออกมา จากนั้นก็ใส่มันลงไปในกระเป๋าเสื้อสูทของเขา ซึ่งพี่อคินมีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อยกับการกระทำของฉัน

"อะไร"

"ถุงยางอนามัยค่ะ" ฉันบอกไปตามความจริง ไม่ใช่ไม่รู้สึกกระดาก หรืออายที่จะพกมันนะ

เอาจริงก็ทำใจอยู่นานมาก ที่จะต้องดูแลเรื่องของพวกนี้ให้เขาด้วย รู้สึกว่ามือมีราคีเลยล่ะ แต่พี่ฉันย้ำนักย้ำหนาเรื่องนี้ อย่าให้พลาด! เด็ดขาด และฉันก็รับปากเขาเอาไว้แล้วด้วย ว่าจะทำงานแทนเขาให้ดีที่สุด

"นี่เฌอปรางสอนอะไรเธอไปมั่ง" พี่อคินยืนใช้สะโพกพิงไปกับโต๊ะทำงาน กอดอกจ้องฉันเขม็ง

"พี่เฌอ สอนให้ทำทุกอย่างแทนพี่เฌอค่ะ ตามหมายถึงเรื่องงานนะคะ" มือหนาล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อสูท หยิบซองถุงยางที่ฉันพึ่งจะเอาให้เขาไปเมื่อกี้ออกมา ยื่นมันคืนให้ฉัน

"เอาคืนไป"

"มะ...ไม่เอาเหรอคะ พี่ควรพกเอาไว้ใช้สิคะ"

"มันเล็กไป นี่ไม่ใช่ไซส์ของพี่" มือหนายัดซองถุงยางใส่มือฉันที่ยืนขมวดคิ้วงงกับสิ่งที่เขาพูด ก่อนจะพลิกซองถุงยางนั่นขึ้นมาอ่านรายละเอียดข้างซอง

"ไซส์52"

ขาเรียวรีบวิ่งตามคนตัวสูงที่เดินออกไปนอกห้องทำงาน โดยไม่ลืมที่จะหยิบแฟ้มงานตามเขาออกไปด้วย เสียงใสตะโกนตามหลังเขาออกไปก้องออฟฟิศ จนพนักงานหลายคนโผล่หน้าออกมาดู ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน

ตึก!ตึก!ตึก!

"แล้วของพี่มันไซส์ไหนล่ะคะ กลับมาบอกตามฝันก่อน!!"