ตอนที่2
1040 Words
“คุณไทม์ให้เวลานายเรวัฒน์ตั้งสามเดือนเชียวหรือครับ...น่าแปลกใจจริงๆ”
'สิรกร' หรือ 'กร' เอ่ยถามขึ้นในระหว่างที่เขาและผู้เป็นเจ้านายกำลังนั่งอยู่บนรถยนต์คันหรูที่มีเขาเป็นคนขับ
“ทำไมหรือกร?”
อโณทัยถามกลับในขณะที่ดวงตาคมก็จ้องมองลูกน้องคนสนิท สิรกรหันไปสบตากับเจ้านายหนุ่มเพียงแวบเดียวก็หันกลับไปสนใจหนทางข้างหน้าตามเดิม
“ไม่มีอะไรครับ” สิรกรว่าก่อนจะเสริมคำพูดตนเองเมื่อเห็นว่าเจ้านายเงียบ “ผมแค่แปลกใจ เพราะคุณไทม์ไม่เคยให้เวลาใครนานขนาดนี้” สิรกรพูดในขณะที่เปิดสัญญาณไฟเลี้ยวแล้วหักพวงมาลัยไปทางขวาทันทีที่เห็นว่าถนนว่าง
อโณทัยหัวเราะหึๆในลำคอ คำตอบนั้นเขารู้อยู่แก่ใจดีว่าเพราะอะไรจึงยืดเวลาให้อีกฝ่ายราวกับคนใจดีถึงขนาดนั้น! ชายหนุ่มครุ่นคิด ขณะที่ยกปลายนิ้วชี้เรียวสวยลูบไล้ปลายคางสากระคายเพราะหนวดเคราสั้นๆของตนเอง
จะมีใครบ้างที่รู้ว่างานอดิเรกของซาตานก็คือการเล่นพนัน...และยิ่งเดิมพันสูงเท่าไหร่...ความกระหายในชัยชนะยิ่งมีมากเท่านั้น!
ดวงตาคมเป็นประกายวูบหนึ่งก่อนจะจางหายไป ในขณะที่ริมฝีปากหยักหนาขยับเป็นคำพูดหลังจากที่เงียบไปได้พักใหญ่
“ก็แค่ให้เวลากับคุณพ่อตาก็เท่านั้นแหละ”
พูดจบชายหนุ่มก็หัวเราะในลำคอเบาๆ ทิ้งไว้แต่ความสงสัยที่อยู่ในใจของคนสนิทของเขาเท่านั้น ในขณะที่ในความคิดของเขา...มีแต่ภาพของสาวน้อยที่ยังคงตรึงตาตรึงใจจนทำให้เขายอมทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เธอมา
ห้าเดือนแล้วสินะ
เขารำพึงกับตนเองขณะที่ในสมองมีแต่ภาพของใบหน้าหวานที่เห็นเพียงแค่เสี้ยววินาทีทว่ากลับติดตาตรึงใจเขายิ่งกว่าผู้หญิงที่เขาใช้เวลาอยู่กับพวกเธอทั้งคืน
ในขณะที่สิรกรที่แอบมองอโณทัยเป็นระยะๆความสงสัยในใจก็ผุดวาบ
เรวัฒน์...คุณพ่อตา...
คิ้วหนาขมวดมุ่นอย่างคิดไม่ตก
เรื่องมันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?!
เรวัฒน์เดินวนไปวนมาเหมือนหนูติดจั่นพลางมือหนาก็ลูบไล้ใบหน้าตนเองเบาๆอย่างใช้ความคิดหนัก ในขณะที่ 'เรณุกา' ลูกสาวเพียงคนเดียวได้แต่มองตามอย่างไม่เข้าใจว่าพ่อของเธอกำลังกลุ้มใจเรื่องอะไรจึงมีทีท่ากระวนกระวายอย่างหนักเช่นนี้
เรวัฒน์หันไปมองหน้าลูกสาวเพียงคนเดียวก็ได้แต่สะท้อนใจ
ถ้าเพียงแต่...ในเวลานั้นเขาคิดถึงหน้าลูกที่เปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจที่เขามีเพียงคนเดียวนับตั้งแต่แม่ของเรณุกาตายไป...เขาคงไม่กลุ้มใจขนาดนี้
ถ้าเพียงแต่...เขาจะไม่หลงไปกับสิ่งยั่วยุอย่างเงินตรา
ถ้าเพียงแต่...เขาจะไม่เห็นแก่ความสนุกเพียงไม่กี่ครั้ง ที่บัดนี้เปลี่ยนให้คนอย่างเรวัฒน์ กิจจานุลักษณ์ กลายเป็นคนที่ไม่เหลืออะไรเลยในพริบตา!
ชายวัยห้าสิบกลางถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะหย่อนกายนั่งลงกับโซฟาตัวนุ่มท่ามกลางความสงสัยที่อยู่ในดวงตาของลูกสาวที่ได้แต่จ้องมองการากระทำของผู้เป็นพ่อโดยไม่เอ่ยปากถามอะไรออกมา
เรวัฒน์ถอนหายใจอีกครั้ง
...อย่างน้อยเขาก็มีเวลาตั้งสามเดือนในการหาเงินอีกยี่สิบล้านให้กับอีกฝ่าย
แต่ถ้าเขาหาไม่ทันเล่า?
เรวัฒน์สะท้านในอกทันทีกับเงื่อนไขของอีกฝ่ายยามทำสัญญาตกลงกัน
ลูกสาวเพียงคนเดียวของเขาจะต้องไปอยู่กับอโณทัย!
แค่คิด...ใจของคนเป็นพ่อก็เจ็บแปลบ เขาไม่ยอมให้ลูกสาวคนเดียวของเขาตกอยู่ในกำมือของซาตานร้ายอย่างอโณทัยเด็ดขาด...ชื่อเสียๆด้านผู้หญิงของอโณทัยเน่าเฟะแค่ไหนใครๆก็รู้!
เขายอมเสียทุกอย่าง...แต่ลูกของเขาต้องไม่ไปตกอยู่ในกำมือของอโณทัย!
เรวัฒน์หันไปมองเสี้ยวหน้าหวานของลูกสาวที่แทบจะถอดแบบใบหน้าของผู้เป็นมารดามาทุกกระเบียดนิ้ว ไม่ว่าจะเป็นดวงตาคมหวานที่ล้อมไปด้วยแพขนตายาวงอนสีดำสนิท จมูกโด่งเล็กรับกับใบหน้าเรียว ริมฝีปากบาง ผมยาวสลวยสีดำขลับราวไหมชั้นดีที่ทิ้งตัวยาวเลยกลางหลัง ผิวขาวเนียนละเอียดบวกกับรูปร่างเล็กแบบบาง...ทำให้ลูกสาวของเขาราวกับนางฟ้าเลยทีเดียว
นางฟ้า...ที่ว่าไม่อย่างไรก็ไม่คู่ควรกับซาตายร้ายเฉกเช่นอโณทัย!
“คุณพ่อกลุ้มใจอะไรเหรอคะ เรเห็นคุณพ่อถอนหายใจตั้งหลายที”
เรณุกา กิจจานุลักษณ์หรือเร...ตามที่เจ้าตัวและบรรดาคนรู้จักเรียกขานเธออย่างนั้น คือสาวน้อยวัยยี่สิบเอ็ดปีที่เหลือเวลาอีกไม่กี่เดือนเจ้าตัวก็จะจบการศึกษาระดับปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยชื่อดังของรัฐเอ่ยถามผู้เป็นพ่ออย่างทนเก็บความสงสัยไว้ไม่อยู่
“ไม่มีอะไรหรอก พ่อแค่คิดอะไรนิดหน่อย” เรวัฒน์ปฏิเสธก่อนจะเปลี่ยนเรื่องพูด “แล้วเรไม่ไปนอนเหรอลูกนี่มันดึกแล้วนะ พรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้าไม่ใช่เหรอ”
“คุณพ่ออ่ะ” เรณุกาได้แต่ทำเสียงกระเง้ากระงอดเมื่อพ่อเล่นไม่ตอบคำถามของเธอทั้งๆที่หน้าตาท่านออกจะบ่งบอกว่ามีเรื่องหนักใจมากแท้ๆ “ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก...งั้นเรขึ้นไปนอนก็ได้ ชักง่วงแล้วเหมือนกัน คุณพ่อก็อย่านอนดึกนะคะ ถึงจะออกจากโรงพยาบาลมาหลายเดือนแล้วแต่ก็ไม่ควรนิ่งนอนใจในอาการป่วยของตัวเองนะคะ”
พูดเสร็จเจ้าตัวก็ยืนขึ้นก่อนจะโน้มตัวลงไปหอมแก้มของบิดาฟอดใหญ่แล้ววิ่งตื๋อออกไปจากห้องนั่งเล่นอย่างไม่สมกับคนที่กำลังจะเป็นบัณฑิตอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าท่ามกลางความระอาของผู้เป็นพ่อที่ไม่ว่าเมื่อไหร่...ลูกสาวของเขาก็เหมือนเด็กเสมอ
- Writer
