นันนภัสคุยกับเพื่อนอีกพักใหญ่จากนั้นก็ขอตัวกลับเมื่อ ขับรถออกมาจากคลินิกได้ไม่ถึงห้าร้อยเธอก็โทรศัพท์ไปหาน้องชายทันที
“ว่ายังไงบ้างคะพี่นัน ใช่เธอจริงๆ ไหมเธอท้องจริงๆ ใช่ไหม”
“ใช่เป็นอย่างที่เราคิดไว้นั่นแหละ ตอนนี้เธอฝากครรภ์ที่คลินิกหมอปุ้ย”
“หมอปุ้ยที่เป็นเพื่อนสนิทพี่นันใช่ไหม”
“ใช่วิวเธอมาฝากครรภ์ที่นี่น่ะ เธอเล่าตรงกับที่นนท์เล่าให้พี่ฟังทุกอย่างและหลังจะนอนกับนนท์แล้วเธอก็ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนไหนอีกเลยเพราะฉะนั้นมั่นใจได้เลยว่าลูกในท้องของเธอคือลูกของนนท์จริงๆ”
“ผมอยากจะเจอเธอ ผมอยากจะคุยกับเธอให้รู้เรื่อง พี่มีเบอร์โทรศัพท์ของเธอไหม”
“ใจเย็นสินนท์นี่มันดึกแล้วเอาไว้พรุ่งนี้เราไปปรึกษากับคุณย่าก่อนว่า ทำยังไงกันต่อดีแล้วพี่จะพานนท์มาเจอเธอที่โรงพยาบาลดีไหม”
“พี่นันครับผมอยากเจอเธอก่อนพาเธอไปหาคุณย่า”
“ทำไมล่ะหรือนนท์จะพูดอะไรกับเธอจะบังคับเธอหรือไปเอาเด็กออกหรือเปล่า”
