จากนักเขียน. ไม่ได้รู้สึกว่าแต้งนิยายแล้วสนุกไปกับมันมานานแล้วครับ เจอตอนนี้ไปขนาดแต่งเองผมยังตกใจเองเลย และเวลาแต่งตอนนี้ก็รู้สึกเหมือนแต่งนิยายเรื่องนี้ใหม่ๆ เลย
ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ !
สิ่งที่ผมกำลังเห็นอยุ่ต่อหน้าตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องจริง! ให้ตายสิ ก็ยังว่าอยู่ว่าทำไมไม่ว่าจะคิดเรื่องอะไรก็เหมือนกับว่าอดูบีสมันรู้หมดทุกอย่าง เมื่อผมได้รู้ความจริงผมก็ยืนรับมันของอดูบีสแบบจงใจยืนให้มันต่อย แต่ว่าหลังจากที่หมัดสัมผัสโดนตัวของผมมันก็ไม่ต่างอะไรกับลมที่ผ่านไปเลยแม้แต่น้อย
เป็นแบบที่เราคิดเอาไว้จริงๆ ผมคิดในใจหลังจากที่หมัดของอดูบีสมันหายไป จากนั้นผมก็พูดต่อโดนตะโกนออกไปอย่างสุดเสียงด้วยอารมณ์ที่กำลังโมโห
" ผู้สร้างออกมาคุยกัน!!!! "
เมื่อผมพูดจบประตูมิติของผู้สร้างมันก็เปิดออกมาด้านหน้าของผม พร้อมกับเดินปรบมือออกมา ด้วยใบหน้ากำลังดีใจอยู่
ปรบ! ปรบ! ปรบ!
" ฉันคิดเอาไว้แ
