ทาสรักร้ายนายมาเฟีย

-2-ดึงดูดกันและกัน

-2-

ดึงดูดกันและกัน

มาเฟียหนุ่มถอดถุงยางราคาแพงชิ้นที่สี่ออกก่อนจะโยนลงไปกองกับพื้น ใบหน้าคมคายเหลือบมองนางแบบสาวญี่ปุ่นที่นอนหมดแรงอยู่บนเตียงเพียงนิดก่อนจะกดโทรศัพท์สองสามทีไม่นานเสียงโทรศัพท์มือถือของนางแบบสาวก็ดังขึ้น

ติ๊ง!

ข้อความแจ้งเตือนเม็ดเงินจำนวนมหาศาลที่ถูกโอนเข้าโดยมาเฟียหนุ่มสร้างความพอใจให้กับนางแบบสาวไม่น้อย ถึงแม้จะได้เงินน้อยกว่านี้ เธอก็คิดว่ามันคุ้มเพราะลีลาบนเตียงของเขาเองก็สร้างความประทับใจให้เธอมากกว่าเสี่ยกระเป๋าหนักหลายๆ คน

"มิโกะขอนอนค้างที่นี่ได้ไหมคะ"

"ออกไป"

"แต่ว่า..."

"ฉันไม่ชอบพูดซ้ำ ไรอัลไม่ได้บอกเธอเหรอว่าคนที่เรื่องมากจะต้องเจอกับอะไร" คาร์ลอสพูดทิ้งท้ายไว้ด้วยน้ำเสียงเย็นชาจนทำให้บรรยากาศภายในห้องดูอึดอัดขึ้นมาทันที ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ยังร้อนกรุ่นไปด้วยบทสวาทของทั้งสอง

คาร์ลอสเดินเปลือยเปล่าเข้าไปชำระล้างร่างกายภายในห้องน้ำโดยที่ไม่หันมามองนางแบบสาวอีกเลย นางแบบสาวรีบลนลานเก็บเสื้อผ้าของตัวเองที่กระจายอยู่ตามพื้นมาสวมใส่แล้วรีบพยุงร่างกายบอบช้ำออกไปจากคอนโดหรูทันที เพราะถึงแม้ว่าเบื้องหน้าของเขาจะเป็นเพียงนักธุรกิจหนุ่มทรงเสน่ห์แต่คนในวงการลึกๆ แล้วรู้ดีว่าคนพวกนี้มีธุรกิจเอาไว้เพื่อบังหน้าเท่านั้น แต่ก็ไม่มีใครกล้าถาม หรือสืบอะไร ทำได้เพียงแต่ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเท่านั้น

"s**t!! " มาเฟียหนุ่มสบถอย่างหัวเสียภายใต้ฝักบัวที่สายน้ำไหลลงมาอาบร่างหนาจนเปียกโชกที่นางแบบสาวไม่สามารถดับอารมณ์กระสันของเขาได้ถึงแม้จะได้ปลดปล่อยไปหลายน้ำแล้วก็ตาม ในหัวของเขาได้แต่จินตนาการถึงเรือนร่างขาวอมชมพูของผู้หญิงเอเชียใบหน้าหวานคนนั้น

"รินทำอะไรกินอะวันนี้ ห๊อมหอม~" มินตราตะโกนถามรินะที่กำลังทำอาหารอยู่ภายในครัว

"วันนี้ทำซุปกิมจิน่ะ"

"ว้าว~ วันนี้ฉันจะกินให้พุงกางไปเลย"

"แล้วก็มาบ่นว่าอ้วนนะ"

"แกก็เลิกทำกับข้าวอร่อยสักทีสิ อาหารไทยก็เริ่ด อาหารญี่ปุ่นก็ดี อาหารฝรั่งก็เพอร์เฟกต์อีกต่างหาก"

"ตกลงความผิดฉันใช่ไหมเนี่ย โอเคๆ วันหลังไม่ทำให้กินแล้ว"

"ไม่ได้นะ! แกจะใจร้ายกับฉันเหมือนพี่นีน่าไม่ได้" มินตรารีบประท้วงเสียงแข็ง

รินะได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ ให้กับความทะเล้นของเพื่อนรักอย่างมินตรา พวกเธอทั้งสองคนสนิทกันตั้งแต่เรียนมัธยมปลาย ด้วยความชอบที่คล้ายๆ กันจึงเลือกลงเรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกันคณะเดียวกัน จนกระทั่งได้มาฝึกงานไกลถึงต่างประเทศด้วยกัน มินตราเป็นคนโผงผาง นิสัยมุทะลุ ต่างกับรินะที่ได้นิสัยเรียบร้อย อ่อนหวาน แม่บ้านแม่เรือนตามสไตล์สาวญี่ปุ่นมาเต็มๆ

"มาชิมเร็ว" รินะตะโกนเรียกมินตราที่ยืนตากผ้าอยู่ริมระเบียงมาชิมอาหารเย็นวันนี้

"อร่อย~ แกไปจัดโต๊ะเถอะเดี๋ยวฉันตักใส่จานยกไปเอง"

"โอเค"

กิจวัตรประจำวันของสองสาวรูมเมตก็ไม่มีอะไรมาก นอกจากรินะเป็นคนตื่นมาทำกับข้าวในตอนเช้า จากนั้นก็เตรียมตัวไปทำงานที่บริษัทยักษ์ใหญ่ เลิกงานก็ตรงไปซูเปอร์มาร์เก็ต หรือไปหาอะไรทานกันบ้างในบางวัน แต่ส่วนใหญ่จะซื้อของกลับมาทำกินเองที่บ้านมากกว่า

"เออนี่คุณคาร์ลอสเขาหล่อเหมือนในรูปไหมอะ" มินตราถามขึ้นระหว่างที่กำลังทานอาหารเย็นด้วยกัน

"อือ ก็หล่อนะผิวแทนๆ ตาคมๆ หน้าเข้มๆ โดยรวมแล้วก็หล่อมีเสน่ห์แบบแปลกๆ " ใบหน้าหวานเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อนึกถึงเสี้ยวหน้าคมคายตอนที่เธอแอบมองในลิฟต์

"จริงปะเนี่ย! "

"จะ...จริงสิ แกจะเสียงดังทำไมตกใจหมดเลย"

"ฉันหมายถึงแกชมผู้ชายอยู่ แถมยังอธิบายเป็นจริงเป็นจัง ขนาดพี่ที่แผนกเอหล่อมากตามจีบแกตั้งนาน แกยังบอกเขาเฉยๆ เลย"

"ฉันก็พูดไปตามเนื้อผ้านั่นแหละ แกชอบโยงไปเรื่อย" รินะแสร้งหยิบแก้วน้ำขึ้นมาจิบกลบเกลื่อนอาการเขินของตัวเอง

"ไม่จริงอะ หรือว่าคุณคาร์ลอสเขาจะถูกสเปกแก" มินตราพูดด้วยสีหน้ามุ่งมั่น

"ไม่รู้สิ รีบๆ กินเถอะเดี๋ยวเย็นหมดนะ" ทว่ารินะกลับเปลี่ยนเรื่องคุยในทันที

มินตราก้มหน้าก้มตากินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยต่างกับรินะที่นั่งเขี่ยจานข้าวตัวเองช้าๆ เพียงแค่นึกถึงเสี้ยวหน้าคมคายก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายก็พานเต้นแรงอย่างไม่มีสาเหตุ