-22-
ปลอกคอ
ร่างบางสะดุ้งตัวโยน ความตกใจทำให้ริมฝีปากบางรีบตอบกลับไปอย่างตะกุกตะกัก เธอไม่เคยเห็นเขาโมโหจนถึงขั้นขึ้นเสียงมาก่อน
"ระ...ริน...มะ...ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ"
"มองหน้าฉัน" มาเฟียหนุ่มเสยผมตัวเองลวกๆ ตอนนี้เขากำลังพยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเองอยู่
ใบหน้าหวานค่อยๆ เงยหน้าขึ้นไปมองมาเฟียหนุ่ม ดวงตาสีนิลที่สั่นระริกเผลอสบเข้ากับดวงตาคมเสี้ยววินาทีก่อนจะแสร้งหลบสายตาไปทางอื่น
"จำเอาไว้ว่าเธอไม่มีอะไรที่ต้องกลัว หากฉันจะทำร้ายเธอฉันคงทำไปนานแล้ว"
"ค่ะ"
"แล้วก็อย่าทำเมินเฉยต่อฉันฉันไม่ชอบ เข้าใจไหม"
"ค่ะ"
หญิงสาวได้แต่รับคำสั้นๆ เพราะตอนนี้ในหัวตื้อไปหมด ตอนนี้ข้างหน้าเธอคือมาเฟีย เธอไม่รู้ว่าจะต้องปฏิบัติ หรือตอบสนองเขายังไง
"ฉันเคยบอกแล้วไง เธอแค่เป็นเด็กดีก็พอ" พูดจบมาเฟียหนุ่มก็โน้มลงมาจูบหนักๆ บนริมฝีปากบางอย่างหวงแหน ทว่ากลีบปากเรียวกลับเม้มเข้าหากันแน่นไม่ยอมเปิดปากให้เรียวล
