ในห้องนอนของพาฝัน
“ทำไมต้องหนีกันด้วย”
“ก็...” พาฝันก้มหน้า ยืนนิ่งไม่ขยับ แต่น้ำตาไหลไม่หยุด ทั้งดีใจ และรู้สึกสับสนในคราเดียวกัน
สวบ... เขากอดเธอ
“ไม่เอาสิ เราจะหนีปัญหาไม่ได้ อีกอย่างฝันมีใจตรงกันกับผมใช่ไหม ผมรักฝันนะ รักฝันมากๆ”
“คุณก้าวคะ”
“รักหรือไม่รัก รักผมไหม”
“รักค่ะ” คำตอบที่แสนสั้น แต่ได้ใจความ ทำให้ก้าวกล้าเปิดยิ้มขึ้นมาทันที
เขาก้มลงไปชิดใบหน้าของพาฝัน และระดมจูบเธอไม่มีเบื่อ ก่อนจะหยุดที่ริมฝีปากที่เผยออ้ารอรับการจุมพิตจากเขา
ชายหนุ่มได้มอบจุมพิตที่หวานซ่านไปทั้งหัวใจให้กับเธอ และยังพรมจูบซับน้ำตาให้กับพาฝันอีกด้วย
“กลับไปกับผม และเราไปเผชิญหน้ากับแม่ด้วยกัน”
“แต่ท่านไม่สบายอยู่นี่คะ” พาฝันยังนึกเป็นห่วงคุณแม่ของเขา คุณเกตุวดีคงจะไม่ชอบใจแน่ ๆ ถ้าลูกชายไม่ทำตามคำสั่ง
“ผมทนไม่ไหวที่จะให้แม่บงการเรื่องความรักหรอก ฝันจ๋า เราสองคนคือพรหมลิขิตของกันและกันนะ และ
