The Battered Wife

Chapter 5

CHAPTER 5

[ KION's POV ]

"What now?" Tanong ko kay Vanessa na kaharap ko ngayon. Nasa restuarant ko kami and she said na may sasabihin sya sa aking importante.

"Alam mo ba ang ginagawa mo?" Seryosong sabi nya. Napakunot noo naman ako. "What?" Tanong ko.

"Alam mo ba na dahil sa ginagawa mo kay Smile ay aalis na sya sa bahay nyo at magpapakalayo?!" Tumaas ang boses nya at napalunok ako. What....?

"Akala mo ba hindi ko malalaman? Lagi syang umiiyak! Lagi mo syang sinasaktan! Sawang sawa na sya. Hindi na nya kinakaya ang pananakit mo. Hindi ko ba alam na mahal ka nya ha? Oo! Totoong mahal ka nya! Pero ikaw? Lagi mo na lang syang sinasaktan! Hindi ka na naaawa sa kanya! Kaya ngayon! Magdusa ka! Aalis na sya sa poder mo at tutulungan ko sya! Bahala ka na sa buhay mo!" At tumayo sya at maglalakad na sana ng pigilan ko sya.

"Anong sinasabi mong...aalis sya ha?! Damn! Hindi sya aalis! Sa akin lang sya! Pag mamay-ari ko na sya! And s**t! Hindi nya ako mahal! She's a w***e! A bi----" napahawak ako sa aking pisngi ng bigla nya akong sampain ng malakas.

"Iyan! Puro ka ganyan! Hindi mo sya pinagkakatiwalaan! Hindi mo sya pinaniniwalaan! Mahal ka nya! At hindi sya malandi! Alam mo bang sa akin nya lang nasasabi ang lahat ng problema nya? Kasi, wala kanh pakealam sa kanya! Hindi mo sya tinuturing na asawa! Ikaw ba? Wala ka ba talagang nararamdaman para sa kanya...kahit na konti lang? Please Kion, wag mo namang saktan ng ganito ang bestfriend ko! Kung hindi ka pa titigil, gagawa ako ng paraan para mapalayo na sya sa'yo. Tandaan mo 'yan." Para akong nabingi sa mga sinabi nya. No! Hidni nya ako iiwan!

Mahal nya ako? Keilan pa?!

Sh*t! Sunod sunod na tumulo ang mga luha sa aking mga mata. Hindi ko sya hahayaang umalis! Hindi! Para na akong nababaliw dahil sa mga sinasabi nya.

Then realization hit me.

"No Vanessa! Magbabago ako! Mahal ko sya! Hindi ko sya kayang mawala sa akin! I love her so much!" Nakita kong nagulat sya.

Mahal ko sya. Damn! Bakit ngayon ko lang narealize 'to?

"Mahal mo sya?" Tumango ako.

"Eh yun naman pala eh! Kung mahal mo talaga sya! Treat her as your real wife! Treat her as your gem! Wag kang maging tanga! Simulan mo na ang pagbabago mo! Iparamdam mo sa kanya na mahal mo sya bago pa mahuli ang lahat. Kion, wag mong hayaang pagsisihan mo ang lahat ng mga ginagawa mo ngayon." At umalis na sya at naiwan akong tulala.

Damn it! Ang tanga tanga ko! Ang sama sama ko! Why am I like this? Bakit ako naging tanga? Now I realized that I love her. Mahal ko pala talaga sya. Hindi ito acting lang.

Sinasaktan ko sya kasi...akala ko hindi nya ako mahal.

Sinasaktan ko sya kasi...akala ko nakikipagkita sya sa ibang mga lalake. Akal ko, pinagtataksilan nya ako.

I love her. Damn, hindi ko sya kayang mawala sa akin.

From now on, hindi ko na sya sasaktan. Maniniwala na ako sa kanya. Ghad. I love her so much.

***

    [ Smile's POV ]

KINAUMAGAHAN, nakatanggap ng tawag si Kion na kailangan na sya sa opisina dahil may importante syang kailangan ayusin, CEO eh.

Kaya naman napagpasyahan na naming umalis tutal, nagkalinawagan naman na kami. Tinanong nya nga muna ako kung ayaw ko pa daw bang umuwi dahil kaya naman daw nyang ipagpaliban ang gawain nya sa opisina para lang sa akin.

Ang sarap sa pakiramdam. Ang saya ko. I never thought in my life na mangyayare 'to. Pero sabi ko, importante rin naman yung trabaho nya kaya ako na mismo ang nagpilit sa kanya para umuwi na. And besides, nag enjoy rin naman kami roon.

Hindi naman ako nasaktan kagabi sa ano namin dahil sobrang gentle nya. Iniingatan nya talaga ako. Nararamdaman ko talaga ang pagmamahal nya.

Napangiti na lamang ako sa aking mga naiisip.

Nasa opisina sya ngayon at nasa bahay naman ako. Pero papapuntahin ko si Vanessa dito sa bahay dahil tatanungin ko sya sa mga napag-usapan nila ni Kion. Si Vanessa talaga, ang bait na kaibigan. Nagawa nya pa talagang gumawa ng kwento para lang marealized ni Kion na mahal nya talaga ako?

Nagpaalam naman ako kay Kion na papapuntahin ko si Vanessa sa bahay at pumayag naman sya. Huwag na huwag lang daw lalake ang papapuntahin ko dahil papatayin nya kung sino man ang magiging lalake na 'yun.

Nakarinig ako ng ilang doorbell sa labas, si Vanessa na ata 'yun.

Bumaba na ako at sinalubong sya sa labas.

"Bes!"

Bati namin sa isa't isa.

"Tara sa loob?" Yaya ko sa kanya at pumasok na kami sa loob.

Pinaupo ko sya sa sala at naghanda na muna ako ng pwede naming ipang-meryenda bago kami nagkwentuhan.

"Ahmm. Ano? Okay na kayo ni Kion hano?" Nakangiti nyang sabi sakin, napangiti narin ako at tumango.

"Ano bang mga pinagusapan nyo?"

"Sinabi ko lang naman sa kanya yung halaga mo. Halaga mo bilang asawa nya at kung ano ka sa buhay niya. Ayun, natauhan. Haha."

"Salamat ha? Kung hindi siguro dahil sa mga sinabi mo eh hindi na kami magkakabati, hindi na nya ako mamahalin at higit sa lahat...hindi na nya ako...ituturing pang asawa nya. Bagay na ikinatuwa ko."

Ang sarap magkaroon ng isang kaibigan na kagaya ni Vanessa.

"Ang saya ko para sa inyo! Sana magtuloy-tuloy na 'yan. Sana hindi na sya bumalik sa dati. Naku! Talaga lang kapag nalaman kong sinaktan ka nya ulit, sasapakin ko na sya!" Natawa na lang kami parehas dahil sa sinabi nya.

Sana.

"Pero bes, ikaw? Ano ba lagay mo ngayon? Haha!" Ako.

Bahagya namang nag-iba ang timpla ng mukha nya.

Para syang nainis na ewan. "Tss. May bwisit lang na lalakeng laging naghahabol sakin! Gandang ganda sakin. Naiirita ako!" Umirap pa sya at ngumuso.

"At sino naman 'yun aber? Bulag ba?" Nakangisi kong sabi. Tinaasan nya naman ako ng kilay. "Excuse me? Hindi ka ba naniniwala sa beauty ko?"

"Oo na. Naniniwala na ako sa beauty natin. Pero seryoso? Sino? Chika ka naman."

Bumuntong-hininga muna sya bago sumagot.

"Si Marcux Lanmerton. Naka...errr. Ang gara ng term, one night stand ko."

Nanlaki naman ang mga mata ko dahil sa sinabi nya.

Lanmerton? Parang pamilyar ang apelido nya ha?

Pero...one night stand?!

"What...do you mean? Omg....don't tell me..." napatakip ako sa bibig ko. "Oo bes, huhu. May nangyare samin at alam mo ba ang sabi nya? "It's just one night stand woman, so leave now." Ganyang ganyan ang pagkakasabi nya sakin ng magising kami parehas nung umaga! Pero..hindi ko alam kung bakit nitong mga nakaraang araw ay ginugulo nya ako! Hinahabol nya ako! Nakakaasar! Ano pa bang kailangan nya sa'kin?! Bwisit kasi eh! Lasing lang naman ako nun kaya ko nabigay sa kanya yung V ko!" Parang batang maktol nya.

"Grabe, may ganyan na palang nangyare pero ngayon ko lang nalaman. Keilan pa? Keilan mo pa ako niloloko?"

"Oy oy! Anong inaarte mo diyan ha? Sorry na. Nahihiya lang kasi ako sabihin sa'yo dahil maski ako. Hindi ko matanggap-tanggap yung nangyare."

"Oo na! Pero Van, parang pamilyar sa akin yung apelido non? Lanmerton right? Para kasing...narinig ko na sya somewhere? I guess?" Hindi siguradong sabi ko.

"Oh? Baka naman iba yung sinasabi mo. Pero infairness ha? Ang gwapo nya. Hihi." Kalan. Napairap na lang ako.

Maya maya pa ay biglang tumunog yung phone nya na naging dahilan ng pagkahinto namin sa pag-uusap.

Bigla namang naging seryoso yung mukha nya ng sagutin nya yung tawag.

"At anong karapatan mong tanungin ako ha? At saan mo naman nakuha yung number ko?!"

"Wow! Pwede ba? Tigilan mo ako. May kausap ako ngayon kaya huwag mo akong guluhin!"

"Wala ka ng pakealam! Che!" At binaba na nya yung tawag.

"Galit na galit ka naman ata? Sino ba yung tumawag?"

"Sino pa ba? Edi yung nangugulo sakin. Nakuha nya pa talaga yung number ko. Kaasar. I hate drugs."