“แบบนี้แหละเรียกสมยอม แก้มแดงเชียว” เขาก้มลงหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ เธอยกมือขึ้นลูบแก้มตัวเองไปมา
“ทำไมทำแบบนี้” เธอถามซ้ำเสียงสั่นๆ
“ทำเพราะรัก ไม่รู้หรือไง” เขาใช้จมูกโด่งๆ ของตัวเองขยี้ที่ปลายจมูกเล็กๆ ของเธออย่างเอ็นดู
“อืม... อาธารน่ะ อ๊ะ!” เธอหลุดอุทานออกมาเมื่อเขาเริ่มขยับ ร่างกายของเขาที่แข็งขึงกำลังเสียดสีอยู่กับผนังด้านในทำให้เธอรู้สึกเสียวซ่านอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“อาธาร”
“ครับ”
“แก้มน่ะเอ่อ... คือแก้มรู้สึก” เธอพูดแค่นั้นก่อนจะกัดปากตัวเองเบาๆ หลบสายตาของคนที่อยู่เหนือร่างในทันที
“รู้สึกอะไรหืม...”
“ต้องให้พูดจริงๆ เหรอ นี่แน่ะๆ” เธอทุบอกเขาอีก
ชลธารรวบมือน้อยของเธอเอาไว้ เขารู้ว่าเธอรู้สึกเช่นไร แต่เขาก็พึงพอใจที่ได้แกล้งเธอเล่น
“ไม่พูดดังๆ กระซิบก็ได้” เขายังแหย่เธอเล่นอย่างบันเทิงใจ
“งั้นอาธารยื่นหูมาสิคะ” เธอยิ้มหวานให้เขา พอเห็นรอยยิ้มหวานๆ ของเด็กสาว เขาก็ยื่นหูเข้
