Codename Dionysus: Drunken Pleasure|R-18| |SPG|

ONE:   Theo playfully nips the nipple of the woman on his arms, the woman moaned his name, and a smirk was shown on his lips.   Binukusan niya ng malamig na white wine ang isang dibdib ng kaniig at saka muling sinimsim ang dibdib nito.   “Oh fu… ck,” daing ng babae at mas lalo pang lumiyad sa kandungan niya.   Itinapon niya sa kung saan ang bote ng wine at umibabaw sa babae, handa nang pasayahin ang kaniig. Mabilis niyang pinasok ang kanyang pagkalalaki sa babae at mabilis na umolos.   “More, honey!” sigaw nito.   Ipinatong nito ang dalawang binti sa balikat niya, napangisi siya at sinunod ang gusto ng dalaga. Maya-maya pa ay parehas na silang malapit sa sukdulan, hinugot niya ang kanyang naghuhumindig na pagkakalaki at mabilis na pinaupo ang babae at ipinasubo ang dito ang kanyang alaga. Gusto niyang maglaro pa pero may kailangan pa siyang gawin, masamang pinaghihintay ang kanyang target.   Idiniin niya ang ulo ng babae nang maramdaman niya ang paglabas ng malapot na likido mula sa kanya. Napangisi siya at hinaplos ang buhok ng kaniig.   “I’m sorry, honey but I need to go,” saad niya at iniwan ito sa kama na tila pinapahiran ang bibig nito.   “Kailangan mo ba talagang iwan ang kagaya ko sa kalagitnaan ng pagtatalik natin?” Manghang tanong ng babae.   Tumango siya. “Yep!” Isinuot niya ang kanyang boxers at ripped jeans, isinunod niya ang kanyang kupas ng t-shirt at pagkatapos kumuha ng ilang libong pera sa wallet niya at ilagay sa mapit na upuan ay walang lingon-likod siyang umalis.   Isinuot niya ang kanyang sombrero at facemask, bilang disguise. Walang kahirap-hirap niyang binuksan ang katapat lang niyang hotel room, tumabad sa kanya ang dalawang taong abala din sa pagbibigay ng kasiyahan sa isa’t-isa.   “Oh, fuck! I’m getting there, sweety. Keep going!” saad ng lalaking pinapatungan ng babaeng mabilis na gumagalaw sa ibabaw nito.   “Yeah?” daing naman ng babae ngunit nang mapatingin sa kanya ay nanlaki ang mga mata at natigilan, ngunit sinenyasan niya itong magpatuloy lang.   Tumango ang babae at sinunod siya, wala pa ring kamalay-malay ang lalaki na nasa harapan na siya at handa nang tapusin ang kaligayahan nito.   “I’m coming, baby! Come with me… fuck!” sigaw nito at nang akmang magmumulat ng mga mata ay mabilis niyang tinakpan iyon ng unan.   Nahintakutan ang babae at tumigil.   “Come on, sweety, make him come, I swear, I’ll give you so much pleasure, in return.” Nang-aakit ang boses na wika niya at puno ng malisyang tiningnan ang malulusog nitong dibdib habang binabasa ang ibaba niyang labi.   Nagpumiglas ang lalaki at pilit inaabot ang kanyang kamay ngunit dahil mas malakas siya rito at isama pa ang nanghihina nitong pakiramdam dahil sa nalalasap na kaligayahan ay mas lamang siya.   “Don’t stop, babe! Faster!” sabi niya na mas lalong pinaseksi pa ang boses.   Para namang mas lalong na-arouse ang babae lalo na nang haplusin niya ang umuumbok niyang harapan. Lumapit pa siya rito at hinayaan iyong haplusin ng babae, sa ganoong paraan ay hindi ito titigil sa ginagawang pagpapasaya sa kaniig nito.   Ilang sandali pa ang lumipas ay hindi na gumagalaw ang lalaki ngunit patuloy pa rin ang babae, tila nakalimutan na nito ang kainiig dahil sa pagiging abala sa pagpapak sa pagkalalaki niya.   Dahan-dahan niyang nilabas ang baril sa kanyang likuran at kinabitan ng silencer, pagkatapos ay itinutok iyon sa ulo ng lalaki at walang alinlangang ipinutok.   Nanlaki ang mga mata ng babae lalo na nang makita ang pagdaloy ng dugo mula sa ulo ng kaniig nito. Nahihintakutan itong lumayo sa kanya, napailing siya.   “Don’t worry, baby, you’ll be with him soon.” Nakangisi niyang saad at bago pa man ito makasigaw ay naiputok na niya ang hawak niyang baril sa ulo nito. Sunod niyang pinaputukan ay sa parting puso nito gayundin ang lalaki.   Nang matapos ay walang hirap siyang lumusot sa bintana at lumipat sa kabilang kuwarto. Hinubad niya ang lahat ng suot niya at maging ang pekeng fingerprints niya ay ifli-nush niya sa toilet, pagkatapos ay nag-shower siya.   Halos dalawang oras siyang nagbabad sa bathtub at nang umahon ay nakita niyang panay ang ilaw ng cellphone niya. Napangisi siya at tiningnan ang mensahe, iyon ang kliyente niya, nagsasabing ipinadala na sa account niya ang pinag-usapan nila.   Agad niyang binuksan ang laptop at tiningnan ang perang pumasok sa account na binigay niya rito. Nang makitang kumpletpo ang binigay nito ay inilipat niya ang pera sa tatlong random charity fund at gamit ang pagiging magaling niya sa computer ay binura niya ang account na iyon. Nang sa gano’n ay walang makatunton kung sino talaga siya.   Ibinalik niya ang kanyang laptop sa attache case.   “Nine hundred and fifty eight, mission accomplished!” Nakangiting wika niya at tinahak ang daan palabas ng kuwartong iyon.   Sa edad niyang bente-singko ay hindi ganyan na karami ang napatay niya, kasama ang mga taong damay lang at saksi sa ginagawa niyang pagpatay sa mga nagiging target niya. Hindi siya tatawaging The Ripper kung hindi naman niya kayang panindigan iyon.   Nang makalabas siya ng Hotel ay nakasabay pa niya ang babeng kaniig niya kanina at hindi na siya nagtaka nang hindi man lang siya nito nakilala. Inalis na niya ang kanyang bigote at ang pekeng peklat na nilagay niya sa gilid ng kanyang kaliwang mata.   “Yeah, I’m so lucky I met someone like him! He’s hot and he carries a big one!” Narinig niyang turan pa ng babae bago siya tuluyang sumakay sa kanyang kotse.   Pagkarating niya sa kanang studio type na bahay at pagbukas niya ng kanyang telebisyon ay bumungad sa kanya ang balita sa pagpaslang sa isang mayamang negosyanteng nagngangalang Demitri Olicarpio, kasama ang isang babaeng hinihinalang kalaguyo ng lalaki.   Ipinakita rin sa report ang pamilya ni Demitri na nagluluksa lalo na ang asawa nito at hindi makapaniwalang wala na ang asawa nito. Natawa siya at napailing na lang habang tinitingnan ang magaling nap ag-arte ng babae.   Paano kaya kung ibenta niya ang nalalaman niyang impormasyon sa media? Alam niyang papatok ang nalalaman niya dahil hindi pangkaraniwang tao lang ang pinatay niya. Tiyak na dodoble o baka triple pa ang makuha niyang pera kapag nagkataon.   Mabuti na lamang at hindi siya ganoong tao at kahit papaano ay may isang salita siya at lahat ng transaksiyon niya sa pagitan ng kanyang mga kliyente ay confidential. Basta tama ang presyo, tikom ang bibig niya, isa pa walang maglalakas ng loob na i-bypass siya. Takot lang ng mga itong ubusin niya ang lahi ng mga ito.   May nangyari nang ganoon sa kanya, dati pa iyon, isang tipikal na Druglord ang nag-bypass sa kanya at balak siyang takbuhan pagkatapos niyang gawin ang iniutos nito sa kanya. Sa sobrang galit niya ay hinanap niya ito at binalikan, isinama niya sa pagpatay ang mag-ina nito at nag-iwan pa siya ng mensahe para sa mga gusto pang lokohin siya.   Wala siyang pakialam kung nadadamay ang mga inosente sa paghihiganti niya o sa misyong susuungin niya kasi naniniwala siya sa kasabihang kung ano ang puno ay siya rin ang bunga. Hindi siya mapapasok sa ganitong trabaho kung hindi dahil sa kanyang ama na siyang nagmulat sa kanya sa ganoon karuming trabaho.   Imagine a ten-year-old boy, witnessing his own father cutting someone’s throat with a wide grin on his lips. That image was planted on his mind until now because that someone was her own mother.   Hinding-hindi niya makakalimutan ang araw na iyon na umuwi ang kanyang ina galling sa opisina at buong pagmamahal pa siyang hinalikan bago pumanhik sa kuwarto ng mga ito…     Tuwang-tuwa ang sampung taong gulang na si Theo nang marinig niya ang pamilyar na ugong ng sasakyan na huminto sa tapat ng bahay nila. Kaagd niyang binuksan ang pinto at nakangiting sinalubong ang kanyang ina ng mainit na yakap.   “Kumusta na ang baby ko?” malambing na tanong ng kanyang Mommy na buong pagmamahal siyang niyakap at pinupog ng halik sa pisngi.   “Okay naman po! Naglaro kami ni Papa buong maghapon ng play station! Tinuruan niya ako kung paano patayin ang mga kalaban ko sa Call of Duty!” masayang wika niya.   Dahil sa murang edad niya ay hindi niya pinansin ang biglang pagbabago ng mukha ng Mommy niya, pagkatapos siya nitong halikan ulit ay nagpaalam ito sa kanya na aakyat na’t magpapalit ng damit.   Bumalik siya sa sala at muling naglaro, maya-maya ay narinig niya ang pagsigaw ng kanyang Mommy.   “Mom?” pagtawag niya ngunit hindi ito sumagot. Umakyat siya sa taas at dahan-dahang itinulak ang nakabukas na pinto.   Kitang-kita niya nang gilitan ng kanyang ama ang leeg ng kanyang ina, umagos ang dugo mula sa leeg ng Mommy niya papunta sa sahig.   “D-Daddy, you killed my Mom?” Nahihintakutan niyang tanong dito.   Ngumisi ang kanyang ama at ipinagpatuloy ang paghiwa sa leeg ng kanyang Mommy. “Theo, you are my son, hindi ka dapat matakot sa mga ganitong senaryo. Ginalit niya ako at sinabing ilalayo ka niya sa akin. Papayag ka bang malayo sa akin, anak?”     Nang mga oras na iyon ay hindi niya pa masyadong maintindihan ang mga bagay-bagay dahil hindi siya nagawang pag-aralin sa labas ng mga magulang niya. Home-schooled siya dahil na rin sa kagustuhan ng kanyang ama, at nang silang dalawa na lang ang natira ay itinuro na sa kanya nito ang iba’t-ibang klase nang pagpatay.   Sa murang edad niya ay nakagisnan niya ang ganoon at habang lumalaki siya na kinalimutan ang salitang mabait, malambing at mapagmahal.   Kinse anyos siya nang mamatay ang kanyang ama at naiwan siya mag-isa. Kung tutuusin ay kaya na niyang magdesisyon para sa sarili niya at baguhin ang nakasanayan niya subalit hindi mawaglit sa isipan niya ang mga tagpong sinasanay siya ng kanyang ama para kumitil ng buhay kaya naman ay ipinagpatuloy niya ang pagiging mamatay-tao. Apat na taon niyang sinanay ang kanyang sarili para mas magaling na mamamatay-tao at dahil sa hilig sa mga computer games ay napag-aralan niya rin kung paano pasukin kahit ang pinaka-secured na mga account ng kahit na sinong mayayamang tao.   Lahat ng ninanakaw at kinikita niya ay idino-donate niya sa iba’t-ibang charity sa Pilipinas, kahit sa ganoong paraan man lang ay mabawasan ang bigat ng kasalanan ng kaluluwa niya.     “I’m here,” sagot niya sa kausap niya sa telepono. “Where are you?”   Sa kadiliman ng gabi ay hindi nahirapang tingnan ni Theo ang paligid niya, gamit ang special device na binili niya sa nakilala niya sa computer ay nakakakita siya ng malinaw sa diliw. It was a night-mode contact lenses.   Maya-maya lang ay nakita niya ang taong inupahan niyang magpakilalang siya at makipagkita sa kliyente niya, sunod niyang namataan ang tatlong kotse na pumara sa di-kalayuan ng inupahan niyang tao. Pinagmasdan niya ang mga bumaba sa sasakyan at nagdilim ang mukha niya nang makita ang pamilyar na anyo ng taong pinatay niya na noon.   “Ikaw na ba talaga iyan, Ripper?” narinig niyang tanong nito.   Tumango ang taong inupahan niya.  “Sino pa ba? Nasaan na ang pera?”   Nagtagis ang bagang niya nang makarinig ng sunod-sunod na putok, bumagsak ang taong inupahan niya at narinig niya ang malakas na pagmumura ng taong bumaril dito.   “Alam kong nandito ka, gago! Akala mo hindi ko alam kung gaano ka kaingat sa sarili mo? Ha! Punyeta, hindi mo’ko maloloko!” Umalingawngaw ang sunod-sunod na putok mula sa hawak nitong baril.   “Lumabas ka na! Dahil kung hindi ay papasabugin ko ang buong lugar na ito!” galit na asik nito.   Isang mapanganib na tingin ang ipinukol niya rito ngunit hindi siya tanga para sundin ang gusto nito. Naramdaman niya ang mga papalapit na yabag mula sa kinaroroonan niya kaya mas lalo niyang pinigilan ang huwag gumalaw o huminga man lang. Tiyak niyang isang maling galaw niya lang at pauulanan siya ng bala ng mga ito.   “Napapalibutan na ng mga tauhan ko ang lugar na ito, Ripper! Magbibilang ako ng tatlo at hindi ako nagbibiro, pasasabugin ko ang lugar na ito!”   Hindi siya nagpatinag sa sinasabi nito at nag-isip kung paano makakaalis doon nang buhay at buo. Inilibot niya ang kanyang mata sa paligid at malutong na napamura dahil lahat nang nakiikita niyang lusutan ay may bantay.   Halos isang oras na siya sa pinagtataguan niya at ramdam na niya ang pamamanhid ng mga paa niya ngunit parang wala pa ring balak umalis ng mga ito.   “Boss, mukhang natakasan na tayo—” Hindi nito natapos ang sasabihin dahil pinaputukan na agad ito ng gago.   “Walang aalis! Hindi habang-buhay makakapagtago ang ulol na iyon!” asik nito.   Damn it! Gigil na sigaw niya sa kanyang isip. Mukhang milagro ang kailangan niya ngayon para makaligtas sa set-up na iyon, at kapag nangyari iyon ay sisiguraduhin niyang babalikan niya ito at ang mga tauhan nito. Sisiguraduhin niyang matitikman nito ang pinakamasakit na kamatayan sa kamay niya.   Napapitlag siya nang makarinig na pagsabog sa di-kalayuan niya, nataranta ang lahat at nagpaputok mula sa parting sumabog. Nawala ang mga taong nasa likuran niya at iyon ang hinintay niya para makaalis doon, ngunit sa kasamaang palad ay hindi agad siya nakatagpo ng mabilis dahil ramdam niya ang pamamanhid ng mga binti niya.   “Fuck! Fuck!” sunod-sunod na mura niya nang palaunan siya ng bala.   Hindi pa siya mamamatay ngayon! Hindi pa! sigaw niya sa kanyang utak.   Para namang dininig ang kanyang panalangin at may isang kotseng huminto sa harap niya. Wala siyang sinayang na panahon at sumakay, hindi alintana ang ilang balang tumama sa likuran niya.   “Hey, are you still alive?!” Narinig niyang tanong ng babaeng nagmamaneho.   “Hell yeah,” sa nanlalabong paningin ay sagot niya, ngunit hindi rin naman nagtagal at agad siyang hinila ng kadiliman.