หลายวันต่อมา...
ไพลินกลับจากมหาลัยด้วยท่าทางเหม่อลอย ขณะที่เดินเข้ามาในบ้าน เสียงแตรก็ดังขึ้นมา ก่อนที่เจ้าของรถจะลดกระจกลงแล้วยื่นหน้าออกมาทักทาย
“น้องลินพึ่งเลิกเรียนเหรอครับ?” ชาญวิทย์ทักทายออกไปพร้อมรอยยิ้ม รู้สึกได้ว่าเธอกำลังมีเรื่องทุกข์ใจ
“ค่ะ” ไพลินก็ยิ้มตอบตามมารยาท แต่เป็นแววตาที่เศร้าทำให้ชาญวิทย์ รู้สึกได้ว่าเธอกำลังมีเรื่องทุกข์ใจ
“ลินรอตรงนี้ก่อนนะ พี่มีเรื่องจะคุยด้วย” ชาญวิทย์บอกไป การจะขับรถเข้าไปจอด วันนี้เขาตั้งใจจะมาแสดงความยินดีกับวรานนท์ เพราะพรุ่งนี้ต้องบินไปต่างประเทศ
“คุณชาญมีเรื่องอะไรจะคุยกับลินเหรอคะ?”
ไพลินถามขึ้นมาทันทีที่ชาญวิทย์เดินมา แต่สรรพนามที่เปลี่ยนไปทำเอาชาญวิทย์ขมวดคิ้วมองด้วยท่าทางไม่พอใจ
“พี่บอกแล้วไงว่าห้ามเรียกว่าคุณ พี่ชักจะงอนแล้วนะเนี่ย” ชาญวิทย์แกล้งพูดติดตลก เพื่อไม่ให้ไพลินซีเรียส
“เอ่อ...” ไพลินไม่ทันได้ตอบอะไร เสียงที่คุ้นเคยก็ดั
