หนูมีพ่อเลี้ยงสามคน
ตอน วิวาห์หวานแหว๋ว
เพียงสามปีกว่าพลอยใสก็เรียนจบด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง
เธอกำลังยืนอยู่บนชั้นตาดฟ้าของตึกบริษัทยักษ์ใหญ่และมองไปหาดวงตะวันยามเช้าแรกแย้มที่กำลังแง้มขอบฟ้าออกมา
"หนูทำสำเร็จแล้ว แต่หนูไม่มั่นใจเลยค่ะแม่" เธอมองไปบนท้องฟ้าและคุยกับใบหน้าแม่ที่จางๆอยู่บนท้องฟ้า
"หนูเกิดมาโชคดีก็จริง แต่ต่อจากนี้คือชีวิตจริงๆที่ต้องดูแลตัวเอง หนูไม่รู้ว่าจะดูแลบริษัทไหวไหม" เธอทิ้งช่วงไปซักพักนึงแล้วพูดต่อ
พลอยใสมองไปบนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่และยิ้มออกมาเมื่อเห็นแสงอรุณแหวกกลีบเมฆสีขาว
แสงสีตะวันสาดส่องลงมากระทบใบหน้าเรียวเล็กสวยสดของเธอจนเป็นประกายสีทอง
พลอยใสใส่ชุดเจ้าสาวสีขาวแบบเกาะอกและสวมถุงมือสีขาว เธอใส่รองเท้าแก้วใสสวยดังเพชรและมัดผมยาวเกล้าไว้บนหัวและปักไว้ด้วยปิ่นสีทองสวยดั่งนางฟ้าตัวเล็กๆ
ฟุ่บบบ! หนุ่มรูปงามในชุดสูทสีขาวเดินมากอดเอวเล็กๆจากทางด้านหลังของเ
