บทที่ 14
ใส่ใจ
ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง
แกร็ก..
เสียงเปิดประตูพร้อมการปรากฏตัวของกวิน ทำให้มะลิยิ้มกว้างแต่ก็ต้องหุบลงในทันใดเมื่อเห็นสภาพของเขา ใบหน้าหล่อเหลามีเหงื่อเม็ดเล็ก ๆ เกาะอยู่ ผมเผ้าดูยุ่งเหยิง และที่สำคัญดวงตาดูไร้ซึ่งความสุข
“พี่ไม่สบายหรือเปล่า”
มะลิถามพร้อมกับรอดตัวผ่านแขนของเขาเข้ามาห้องอย่างถือวิสาสะ กวินได้แต่ส่ายหน้าแล้วปิดประตู ชายหนุ่มเดินไปนอนบนโซฟาตัวใหญ่แล้วหลับตาลง โดยที่ไม่ได้ตอบคำถามมะลิแต่อย่างใด เธออยากทำอะไรก็ทำไป เขาของีบก่อนสักชั่วโมง
“พี่คะ..พี่ไม่สบายใช่มั้ย” มะลิถามพร้อมกับนำกระเป๋าสะพายไปวางบนโต๊ะ ก่อนกวาดสายตามองไปทั่วห้อง ขวดเบียร์กับอาหารกล่องที่มีขายในร้านสะดวกซื้อวางระเกะระกะทั่วบิเวณห้องรับแขก บ่งบอกว่าเจ้าของไม่ได้ทำความสะอาดมาหลายวัน
“อื้ม..” กวินครางในลำคอ ก่อนพลิกตัวหันหน้านอนตะแคงเปิดเปลือกตาขึ้น เขามองมะลินิ่งโดยไม่พูดอะไรอยู่นานหลายนาที จ
