ใบหน้าของเฌอปรางซีดเผือด ก่อนจะส่ายหน้าไปมา “พ่อเลี้ยงคงไม่ใจร้ายทำแบบนั้นหรอกค่ะ และอีกอย่าง... ให้ปรางออกไปจากที่นี่ก็ได้นะคะ พี่นัทจะได้ไม่ต้องเดือดร้อน”
“น้องปรางก็รู้ว่าพี่ทำอย่างนั้นไม่ได้ พี่เป็นห่วงน้องปราง และที่สำคัญตอนนี้น้องปรางไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้ว แต่มีลูกอีกคนอยู่ในท้อง น้องปรางต้องการคนดูแล และพี่ก็คือคนนั้น...”
“ปราง...”
“พ่อเลี้ยงใจร้ายกว่าที่น้องปรางคิดเอาไว้มาก ดังนั้นเราต้องรีบไปกันก่อนที่พ่อเลี้ยงจะรู้ว่าน้องปรางมาอยู่กับพี่ที่นี่”
เฌอปรางถูกดนัทธ์โน้มน้าวจนตื่นกลัว และหล่อนก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำตามคำแนะนำของเขา เพราะตอนนี้ลูกคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับหล่อน
“ค่ะ พี่นัท”
ดนัทธ์ยิ้มกว้าง เขาหวังว่าเวลาจะสามารถทำให้เฌอปรางลืมเคลวิน และหันกลับมารักเขาได้ในสักวัน
เคลวินนั่งเหม่ออยู่ในไร่ชาจนมืดค่ำ จนคนงานต้องออกมาตามให้กลับบ้าน
“พ่อเลี้ยงยังไม่กลับบ้านอีกเหรอค
