เขาขมวดคิ้วเพราะจู่ ๆ คนตรงหน้าก็เปลี่ยนท่าทีเป็นเย็นชาใส่เขาอีกแล้ว เมื่อครู่ตอนเขาเข้ามายังตื่นเต้นถามเรื่องงานเลี้ยงอยู่เลย
“เป็นอะไร นอนไม่พอหรือว่าไม่พอใจอะไรก็พูด เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบคนที่ทำตัวแบบนี้”
“อายเหนื่อยจริง ๆ ค่ะ ขอตัวนอนก่อนนะคะพรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว จะได้รีบกลับไปทำงาน”
“อยากไปทำงาน หึ ไปทำงานหรืออยากไปเจอใครกันแน่”
“ก็ดีกว่าคนที่แอบไปกินลับหลังก็แล้วกัน”
“เธอว่ายังไงนะ”
“พูดอย่าง ทำอย่าง คิดอีกอย่างสมกับเป็นคุณชายจริง ๆ”
“นี่เธอจะพูดอะไรกันแน่”
“เปล่านี่คะอย่าใส่ใจอายเลยค่ะ คุณหมอคงเหนื่อยแล้วไปอาบน้ำนอนเถอะค่ะ คืนนี้ไม่ต้องเฝ้าแล้วก็อายอยู่คนเดียวได้ค่ะ”
“พูดจาไม่รู้เรื่อง น่ารำคาญ”
เขาเดินหงุดหงิดออกไปห้องข้าง ๆ ทันทีพร้อมกับเสียงปิดประตูดังที่ไม่พอใจ น้ำตาของอายเริ่มไหลอีกครั้ง นี่เธอกำลังคาดหวังอะไรกันแน่
ทั้ง ๆ ที่บอกตัวเองเอาไว้แล้วว่าสักวันเธอจะ
