“หึ”
เสียงหัวเราะเยาะในลำคอดังขึ้นเมื่อเธอพูดจบ หมอเจษหันไปมองหน้าคนที่เคยเป็นทั้งรักแรกของเขาและยังเป็นคนที่เขาคิดจะใช้ชีวิตที่เหลืออีกครึ่งหนึ่งกับเธอมาก่อน วันนี้เขารู้สึกโชคดีที่เขาเลือกไม่ผิดที่เดินออกมาจากคนอย่างหมิว
“คุณว่ายังไงนะ กราบเท้างั้นเหรอเลิกยุ่งกับผมงั้นเหรอ คุณมีสิทธิ์อะไรมาสั่งให้อายทำตามคำสั่งงี่เง่านั่น”
“เจษคะ แต่ถ้าไม่ใช่เพราะมัน ปัญหาวันนี้ก็จะไม่เกิด”
“ปัญหาวันนี้ที่มันเกิดเพราะใครกันแน่!! อย่ามาแถหน้าด้าน ๆ คุณคิดว่าผมโง่มากพอที่จะมานั่งฟังคำโกหกของคุณงั้นเหรอ คุณคิดว่าจะไม่มีใครรู้นิสัยของคุณเลยเหรอ แล้วยิ่งอาย คุณคิดว่าผมกับพ่อจะไม่รู้นิสัยของอายเลยงั้นเหรอ!!”
“เจษคะ เจษต้องตั้งสตินะคะ เด็กนี่กำลังปั่นหัวเจษกับคุณลุงอยู่ ถ้าเด็กนี่ดีจริงทำไมต้องมาหาเรื่องหมิวทั้ง ๆ ที่มันก็รู้ว่าหมิวกับเจษ….”
“คุณบอกว่าคุณจะแจ้งความใช่ไหม ได้เลยผมจะโทรเรียกตำรวจให้คุณเดี๋ย
