บทที่6 โรคหัวใจของลดากำเริบ

1546 Words

ความรู้สึกผิดที่เพิ่งเริ่มมีต่อเธอของเทวินทร์ก็ได้หายในชั่วพริบตา เขาโมโหจนปล่อยมือเธอ และเดินตรงไปที่ห้องอาหาร เทรินทร์ที่ตั้งใจจะชนกับธาดาเพื่อระบายอารมณ์ แต่เมื่อเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็หันหลังกลับ กลับเห็นพี่ชายกอดผู้หญิงที่เธอเกลียดกำลังมองหน้ากันด้วยความรัก ทำให้เธอโมโหมากจนถ่ายภาพและส่งให้ลดาทันที บนโต๊ะอาหารจัดเรียงอย่างเรียบร้อย ป้านวลตะโกนให้ทุกคนมากินข้าว กุ้งมังกรที่เทรินทร์ตั้งตารอมานานแล้วถูกวางบนโต๊ะ และวางอยู่ข้างๆ ธารา เธอได้ใช้โอกาสที่คุณปู่ไม่สนใจ หยิบจานกุ้งนั้นไปที่ตัวเองแล้ววางจานผักดองแทน เมื่อคุณปู่เริ่มใช้ตะเกียบ ทุกคนก็เริ่มทานอาหาร ธาราก้มหน้ากินข้าวในชาม ทันใดนั้นก็เห็นกุ้งที่ถูกปลอกเปลือกอยู่ในชาม เมื่อเงยหน้าขึ้น เธอพบว่าอาภูมิที่นั่งตรงข้ามกำลังยิ้มอย่างเป็นมิตรให้อยู่ อาภูมิเป็นลูกชายของท่านเจ้าสั่วทรงศักดิ์ ที่เกิดตอนแก่ อีกทั้งพ่อแม่ของเทวินทร์แต่งงานและมีลูกช้า แม้ว่าอาจะมีอายุมากกว่าเทวินทร์เพียง 4 ปี แต่รวมๆแล้วทั้งคู่สามารถถือเป็นรุ่นเดียวกัน อาภูมิมีสุขภาพไม่ค่อยดีตั้งแต่เด็กและมักอยู่ต่างประเทศเพื่อรักษาตัว ล่าสุดเขาเพิ่งกลับมาประเทศ และเป็นคนสุภาพมีมารยาท ไม่เหมือนเทวินทร์ที่หยาบคาย ธาราตอบกลับด้วยรอยยิ้มอย่างสุภาพ “ขอบคุณค่ะอา ฉันปอกเองได้” “ไม่เป็นไร กินให้เสร็จก่อนเดี๋ยวจะปอกให้ใหม่” ธารารู้สึกว่าบรรยากาศเริ่มแปลกๆ เธอมองไปด้านข้าง เห็นเทวินทร์จ้องเธอด้วยสายตาที่เตือนว่า “ถ้าคุณกล้ากินก็กินมันดูสิ” เธอเริ่มรู้สึกว่ากุ้งในชามไม่อร่อยอีกต่อไป กินก็ไม่อยากจะกิน จะทำอะไรก็ไม่สะดวก ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบาก คุณปู่เห็นเหตุการณ์นี้จึงตะโกนไปที่ครัว “ทำไมถาดใหญ่กุ้งมังกรถึงมีแค่นี้ มันไหนหายไปไหนหมด?” ป้านวลรีบเอากุ้งที่เตรียมไว้อีกถาดใหญ่มาวางไว้ข้างธารา พร้อมอธิบายว่า “เมื่อกี้โต๊ะมันเต็ม เลยวางไม่หมดค่ะ” เทรินทร์มองกุ้งที่เต็มจานด้วยความไม่พอใจ เธอทำท่าจะไปหยิบจากจานฝั่งตรงข้าม แต่ทันทีที่จะเอื้อมขึ้น ก็ถูกเถาชูเหอใช้ตะเกียบเคาะมือ “ตรงหน้าของลูกก็มีอยู่แล้วนี่” คุณปู่มองหลานชายคนโตที่มัวแต่สนใจกินอาหารของเองและตำหนิขึ้นมาอีก “ปอกกุ้งให้ภรรยาสิ ทำตัวไม่รู้อะไรเลย ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าทำไมธาราถึงชอบนาย" ธารารู้สึกกดดันเพราะรู้ว่าเทวินทร์เกลียดการปอกกุ้งหรืออาหารทะเลประเภทปูมาก เพราะเขาคิดว่ามันลำบาก ตอนอยู่ที่บ้านมักเป็นเธอที่ปอกให้เขาใส่ชาม แต่สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจก็คือ ครั้งนี้เขากลับหยิบกุ้งขึ้นมาปอกให้เธอ และวางเต็มชามของเธอ ต้องขอบคุณปู่ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้กินกุ้งที่เทวินทร์ปอกให้ ขณะที่ทานอาหารไปครึ่งนึง โทรศัพท์ของเทวินทร์ก็ดังขึ้น เขาดึงกระดาษมาเช็ดมือก่อนจะหยิบโทรศัพท์แล้วเดินออกไปยังระเบียงห้องนั่งเล่น ธารามองดูเขาคุยโทรศัพท์ด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ และก็เป็นไปตามคาด ไม่ถึงสองนาทีต่อมา เขาหยิบเสื้อสูทและเตรียมออกจากบ้าน สีหน้าความกังวล คุณปู่เริ่มหงุดหงิดแล้วพูดว่า "กินข้าวยังไม่เสร็จ นี่จะไปไหนอีก?" ขณะที่พูด เทวินทร์ก็เปลี่ยนรองเท้าและเปิดประตูพร้อมที่จะออก เมื่อคุณปู่ถามขึ้น เขาก็ไม่กล้าทำเป็นไม่สนใจ “เพื่อนผมอาการหัวใจกำเริบ ผมต้องไปดูหน่อยครับ" ธารารู้สึกตกใจ "อาการหัวใจ!" คุณปู่ทันสถานการณ์และพูดออกมาอย่างชัดเจนและพูดว่า “อย่ามาอ้างว่าเป็นเพื่อนเลย ฉันรู้อยู่แล้วว่าเป็นผู้หญิงคนนั้น ฉันขอบอกแกไว้นะ หลานสะใภ้ของตระกูลพันธกิจมีคนเดียวเท่านั้น นายควรอยู่ห่างจากผู้หญิงคนนั้น อะไรนะ? เป็นโรคหัวใจ? ทำไมไม่ตายไปซะ เป็นโรคหัวใจทุกวัน งั้นก็เรียกรถพยาบาล 1669 สิ นายเป็นหมอหรือไง? ฉันว่ายัยนั่นน่าจะไปตรวจสมองก่อนนะ ตามติดผู้ชายที่มีภรรยาแล้วทุกวัน" เทวินทร์รีบมาก จึงไม่ได้โต้เถียงกับปู่ เขาเปิดประตูออกไปทันที คุณปู่ที่โกรธจัดก็หมดอารมณ์กินข้าว บรรยากาศในห้องเงียบสนิท ทุกคนรอบโต๊ะไม่กล้าขยับตะเกียบต่อ “โง่จริงๆ เทวินทร์คงจะพังเพราะน้ำมือเขาและผู้หญิงคนนั้น" บรรยากาศกินข้าวตอนนี้เริ่มเงียบ เทรินทร์ไม่รอช้า ฉวยโอกาสนี้เติมเชื้อไฟ เธอไม่ปล่อยโอกาสที่จะทำให้ธาราอับอายหลุดลอยไป “คืนนี้พี่ชายของฉันคงไม่กลับมาแล้วล่ะ ลดาเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศได้แค่สองวัน พวกเขาน่าจะมีเรื่องคุยกันเยอะมาก ทุกคนยังไม่รู้ใช่ไหม? เมื่อวานพี่ยังจัดงานต้อนรับให้เธอด้วย หลังจากที่ห่างกันไปสามปี ความรักของพวกเขาก็ยังคงแน่นแฟ้น ฉันนี้ซึ้งใจจริงๆ” เธอพูดอย่างไม่คิด ใส่สีตีไข่เพิ่มความเจ็บใจให้กับธารา นภาที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็ห้ามไม่ได้ คุณปู่วางตะเกียบลงด้วยความโกรธจนตัวสั่น ชี้นิ้วไปที่เทรินทร์และต่อว่า “เธอเองก็ห้ามยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นด้วย ช่วงนี้อย่าออกไปไหน อยู่บ้านเรียนรู้การพูดจาให้ดีๆ ” เทรินทร์เงียบลงทันที มื้ออาหารจบลงอย่างไม่เป็นสุข ธาราพยายามจะฉวยโอกาสตอนที่เทวินทร์ไม่อยู่หนีออกไปเงียบๆ เพราะกระเป๋าเดินทางของเธอยังอยู่ในรถของกร แต่ก่อนที่จะได้ทำตามแผน ก็ถูกเนภาดึงตัวไปคุย นภาเป็นคนนิสัยอ่อนโยน พูดจาอ่อนหวาน ธารารู้สึกสงสัยว่าทำไมคุณแม่สามีที่นิสัยดีเช่นนี้ ถึงได้มีลูกชายเย็นชาและไม่แคร์อย่างเทวินทร์ และลูกสาวที่เอาแต่ใจและหยิ่งยโสอย่างเทรินทร์ ปกติทั้งสองคนไม่ทะเลาะกัน จึงไม่มีความขัดแย้งใดๆ คุณแม่สามีเองก็ไม่ค่อยไปเยี่ยมคฤหาสน์ เพราะไม่อยากรบกวนชีวิตคู่ของพวกเขา ความกระตือรือร้นที่กะทันหันของนภาทำให้ธารารู้สึกประหลาดใจ “ธารา คืนนี้ไม่ต้องกลับแล้วนะ แม่เพิ่งซื้อชุดนอนให้ทั้งเธอและเทรินทร์ เดี๋ยวแม่จะเอามาให้เธอลอง” “ขอบคุณค่ะ แม่” เมื่อพูดถึงของขวัญ ธาราก็นึกถึงสร้อยคอทับทิมที่เทวินทร์ให้เธอในรถ เธอรู้ว่านภาชอบสีแดง จึงหยิบกล่องออกจากกระเป๋าและให้ด้วยท่าทีที่อ่อนน้อม “คุณแม่คะ นี่เป็นสินค้าตัวใหม่ที่เทวินทร์จะเปิดตัวในไตรมาสหน้า หนูคิดว่าเข้ากับแม่มากค่ะ” ดวงตาของนภาเป็นประกายด้วยความดีใจเมื่อเห็นสร้อยคอนั้น “สไตล์ของจี้ชิ้นนี้ไม่เหมือนกับดีไซน์ก่อนหน้านี้ของบริษัทพันธกิจกรุ๊ปเลยนะ แต่กลับน่าประทับใจมากกว่าเดิมเสียอีก" ธาราฝืนยิ้ม "เทวินทร์เพิ่งจ้างนักออกแบบคนใหม่จากต่างประเทศค่ะ" นภาที่ไม่รู้เรื่องมาก่อน ชื่นชมสร้อยคอและนักออกแบบคนนี้อย่างไม่หยุดหย่อน ราวกับว่านักออกแบบคนนั้นเป็นคนเก่งที่หาตัวจับยาก คืนนั้น เมื่อนภากลับมาที่ห้อง เธอมองแอปในมือถือที่บันทึกประจำเดือนด้วยความเหม่อลอย เธอกลับเพิ่งสังเกตว่าประจำเดือนของเธอช้าไปกว่าสองสัปดาห์แล้ว ขณะนั้นเอง เธอก็จับที่หน้าท้องของตัวเองด้วยความกังวล เมื่อนึกถึงใบตรวจครรภ์ที่ลดาส่งมา ความหวังเล็กๆ ที่แอบซ่อนในใจก็หายวับไปทันที แม้ว่าเธอจะมีลูก เขาก็คงจะไม่สนใจ เขารอแต่ลูกของลดาแค่นั้น วันนี้เทวินทร์คงไม่กลับมาแล้ว ธารารู้สึกน้อยใจ จึงขึ้นไปบนดาดฟ้าคนเดียวไปรับลม อากาศตอนกลางคืนทางตอนเหนือในเดือนพฤษภาคมยังหนาวอยู่บ้าง ธารากอดเสื้อเชิ้ตของเธอเพื่อให้ร่างกายอบอุ่นขึ้น ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดสนิท มีเพียงพระจันทร์เสี้ยวและดวงดาวกระจายเล็กน้อย ความเงียบสงบทำให้เธอนึกถึงแม่ที่จากไป จนถึงตอนนี้อุบัติเหตุรถชนประหลาดครั้งนั้นยังไม่มีเบาะแสใดๆ ข้อสรุปของตำรวจในตอนนั้นคือระบบเบรกขัดข้อง แต่ธารามั่นใจว่าเรื่องนี้มันไม่ง่ายขนาดนั้น รถที่แม่ขับในวันเกิดเหตุเพิ่งซื้อมาใหม่ แทบเป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เว้นแต่ว่าจะมีคนจงใจ ธาราคิดถึงเรื่องนี้หนักมาก แต่เสียงกุญแจล็อกประตูทำให้เธอตื่นจากความคิด เมื่อหันกลับไป เธอก็เห็นเทรินทร์โบกกุญแจและทำหน้าล้อเลียนเธอ เธอก็รู้ตัว และรีบผลักประตูดาดฟ้า แต่ประตูถูกล็อกซ่ะแล้ว เธอผลักยังไงก็ไม่ขยับ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more