“ชอบมั้ยครับ”
ฉันใจเต้นแรง มองดูไมค์เอานิ้วช้อนดุ้นเอ็นแล้วงัดตรงส่วนโคนจนมันผงาดขึ้นมาผงึกผงก สีของมันเข้มคล้ำดุจเดียวกับผิวของเขาซึ่งเป็นเลือดผสมระหว่างเอมริกันกับแอฟริกา
“ชะ... ชอบสิ”
ฉันไม่อาย ตอบอย่างซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกและความต้องการของตัวเอง
“มันใหญ่มาก”
ฉันพึมพำเมื่อมองใกล้ๆ ตอนไมค์ขยับแลเห็นแสงแดดประกายสุดท้ายของตอนใกล้ค่ำที่สาดลอดรูรั่วของผนังโรงนาเข้ามากระทบดุ้นเอ็น ทำให้มองเห็นได้อย่างชัดเจนเด่นตระหง่าน
ฉันอดใจมองอย่างเดียวไม่ไหว ค่อยๆ เอื้อมมือเข้าไปสัมผัส ผิวด้านนอกที่โอบความแข็งแกร่งเอาไว้ภายในแลดูขรุขระ แต่เมื่อลองบีบเบาๆ กลับให้ความรู้สึกเหมือนเวลาที่เราลูบคลำฝักข้าวโพดใหญ่ๆ ที่มือกำไม่รอบ
“อยากกินไหม”
ไมค์ขยับเข้ามาใกล้
“อยากจ้ะ... อยาก”
เขาเดินอ้อมโต๊ะมาทางด้านหน้าของฉัน กลิ่นคาวคละคลุ้งของดุ้นเนื้อที่ยื่นเข้ามาใกล้ทำให้ฉันตาวาว หัวใจเต้นแรง ปากค
