ไอรักเปิดประตูออกมาเห็นธีร์ภาณุนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ และมินตรายืนอยู่ใกล้ๆกัน ก่อนที่ไอรักจะได้พูดอะไรมินตราก็ชิงพูดขึ้นมาก่อน
“ขอบคุณสำหรับที่พักหนึ่งคืนนะคะคุณไอรัก ลาก่อนค่ะ” มินตราพูดจบก็เดินเร็วออกจากบ้านไป ไอรักมองตามงงๆ และหันกลับมามองคนตัวโตที่นั่งส่งยิ้มหวานเชื่อมมาให้เธอ
“คุณมินตราเขาไม่อยู่ทานอาหารเช้ากับเราหรือคะ”
“ช่างเขาเถอะ ต่อไปนี้มินคงไม่กลับมาที่ไร่แสงตะวันแล้วล่ะ” ธีร์ภาณุลุกขึ้นเดินมาโอบกอดหญิงสาวตัวเล็กไว้หลวมๆ ไอรักไม่ได้ขัดขืนอะไร
“ทำไมล่ะคะ”
“เขารู้แล้วว่าไม่มีทางสู้กับนายหญิงตัวจริงของไร่แสงตะวันได้ ก็นายหญิงคนนี้ของพี่ทั้งน่ารัก ทั้งเก่ง หัวไวทุกเรื่อง” ไอรักหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที หญิงสาวเข้าใจในความหมายที่ธีร์ภาณุพูดถึง และก็อดไม่ได้ที่จะหยิกแขนแกร่งแรงๆ
“โอ๊ย! ทำร้ายร่างกายอย่างนี้ต้องโดนทำโทษ” ธีร์ภาณุย่อตัวลงอุ้มร่างบางแนบอก
“อาหารเช้ามาแล้วค่ะนายเล็ก”
