“เอ่อ...เรานอนห้องเดียวกันก็ได้นะแนน พี่สัญญาว่าจะเป็นเด็กดี” รสิตาหลุดยิ้มออกมากับคำบอกกล่าวของไทธรณ์
“แนนมั่นใจในตัวพี่ไทค่ะ” หญิงสาวยิ้มหวานให้สมาชิกร่วมห้องคนใหม่ของตน
“พี่ไทอาบน้ำก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวเราค่อยมาคิดหาทางออกกัน” รสิตาพูดเพื่อให้กำลังใจไทธรณ์ หญิงสาวรู้สึกสงสารเขาที่ถูกบิดาของตนบังคับ ดูท่าทางไทธรณ์จะอึดอัดอยู่ไม่น้อย
ประตูห้องน้ำปิดลง พร้อมกับรอยยิ้มผุดพรายขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา แววตาหม่นเศร้าที่ดูอึดอัดหายไปในบัดดล เขาแทบจะผิวปากออกมาด้วยซ้ำ ถ้าไม่กลัวว่าคนข้างนอกจะได้ยิน
หญิงสาวในชุดนอนสายเดี่ยวกระโปรงยาวเหนือเข่านิดหน่อย เนื้อผ้าแสนบางเบาสีขาวนวล นั่งบนเตียงกว้างคนละมุม กับชายหนุ่มในชุดนอนกางเกงเนื้อนิ่มขายาวและเสื้อสีขาว ทั้งสองสบตากันแล้วถอนหายใจ คนหนึ่งถอนหายใจด้วยความเห็นอกเห็นใจอีกคน ที่ถูกบังคับกักขังให้อยู่ในบ้านของตน อีกคนถอนหายใจเพราะภาพที่ปรากฏแก่สายตาตรงหน้า
