เล่ห์รักปักกลางใจ

เห็นแก่ตัวที่สุด...1

ธารธารา หรือ น้ำ ต้องพบกับความเสียใจจนแทบจะยืนไม่อยู่ เมื่อเธอมาหาอธิพงษ์ หรือ ปาล์ม แฟนหนุ่มของเธอ ที่คอนโดของเขาโดยไม่ได้บอกกล่าวล่วงหน้า ซึ่งอธิพงษ์เป็นแฟนหนุ่มของเธอที่คบกันมานานตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม แล้วเธอก็ต้องเสียใจเป็นที่สุดเมื่อพบว่า อธิพงษ์กำลังมีสัมพันธ์สวาทกับผู้หญิงคนอื่นอยู่

" ปาล์ม!! ทำไมทำแบบนี้กับน้ำ " ธารธาราเอ่ยออกไปขณะที่น้ำตาของเธอกำลังไหลนองไปทั่วสองแก้ม

" ก็น้ำหวงตัวนี่นา ปาล์มก็เลยต้องหาอะไรปลดปล่อย ปาล์มเป็นผู้ชายนะ ไม่ใช่พระอิฐพระปูน จะได้ไม่มีความรู้สึก " อธิพงษ์ยังคงไม่รู้สึกผิดแต่อย่างใดเขากลับโยนความผิดให้กับธารธาราแฟนสาว มิหนำซ้ำเขายังคงเถียงข้างๆคูๆ ด้วยความเห็นแก่ตัวตามประสาผู้ชายที่ไม่รู้จักพอ

" ปาล์มพูดแบบนี้ได้ยังไง น้ำก็หวงตัวไว้รอวันแต่งงานของเราไง " ธารธาราอธิบาย ตอนนี้น้ำตาของเธอยังนองอาบสองแก้ม

" แต่ปาล์มไม่อยากรอ " อธิพงษ์กล่าวด้วยความเห็นแก่ตัว

" ปาล์มทำแบบนี้ ก็เท่ากับปาล์มไม่รักน้ำแล้ว ทำไมแค่นี้ถึงรอน้ำไม่ได้ " ธารธารายังคงสะอื้นราวกับจะขาดใจ พร้อมกับตัดพ้อต่อว่าอธิพงษ์ด้วยความอัดอั้นตันใจ

" รำคาญ !!! ไปทะเลาะกันที่อื่น " คู่ขาของอธิพงษ์แหวขึ้นมา ทำให้ธารธารามองไปที่ผู้หญิงคนนั้นด้วยความเจ็บปวด

" กลับไปได้แล้วน้ำ ค่อยคุยกันวันหลังนะ วันนี้ปาล์มเหนื่อย " อธิพงษ์ตัดบทแล้วปิดประตูใส่หน้าธารธาราอย่างไม่สนใจใยดี

ธารธาราทรุดลงนั่งกับพื้น แล้วก็ร้องไห้เป็นเผาเต่า เธอเสียใจที่สุด ที่คนที่เธอหวังว่าจะฝากชีวิตไว้ เขากลับไม่เห็นค่าของเธอ และมองว่าการที่เธอหวงแหนพรหมจารี เพื่อไว้สำหรับวันแต่งงานนั้น มันเป็นเรื่องที่ทำให้เขาต้องหาทางปลดปล่อยกับคนอื่น เธอจะทำอย่างไรกับปัญหานี้ที่เกิดขึ้น ธารธาราหนักใจเหลือเกิน เธอรักอธิพงษ์จนไม่เคยแบ่งใจไว้เพื่อเจ็บเลย

ธารธารานั่งจมอยู่กับความเศร้า จนกระทั่งเวลาผ่านไปสักพัก เธอก็ลุกขึ้นเดินอย่างคนไร้เรี่ยวแรงออกจากคอนโดของอธิพงษ์ แล้วนั่งแทกซี่กลับไปยังอพาร์ทเม้นท์ของเธอ ธารธาราจ้องมองโทรศัพท์ของเธออยู่ตลอดเวลา ด้วยความหวังว่าอธิพงษ์จะโทรมาง้อ แต่กลับไม่มีสายเรียกเข้าจากอธิพงษ์แม้แต่สายเดียว มันทำให้ธารธาราจุกจนพูดไม่ออก