ปาร์ยเดินเข้ามาในห้องอาหาร นั่งลงประจำที่ของตัวเองในมื้อเย็น ป้านวลที่ยืนรอก็รีบคดข้าวใส่จานตามด้วยน้ำเปล่า
“ผมรบกวนป้านวล ทำข้าวต้มให้ฟ้าทีนะครับ เหมือนจะไม่สบายอีกแล้ว”
“ค่ะ”
“แล้วก็ฝากป้านวล หายาลดไข้กับยาแก้อักเสบด้วยนะครับ”
“ได้ค่ะคุณท่าน” ป้านวลรับคำ แต่ก็ยังยืนอยู่ที่เดิม เพราะนางกำลังชั่งใจ ว่าจะเอ่ยสิ่งที่อยากจะพูดออกไปดีหรือไม่
“ป้านวลมีอะไรจะพูดกับผมไหมครับ” ปาร์ยเป็นฝ่ายเปิดประเด็นขึ้นมา เพราะอยู่ด้วยกันมานานมากกว่าสิบปี มีหรือที่ทั้งป้านวลและปาร์ยจะไม่รู้ใจกัน
“อย่าหาว่าป้าสอดรู้สอดเห็น หรือสอนเลยนะคะ เรื่องวันนี้ที่เกิดขึ้น คุณท่านคิดว่าหนูฟ้าเป็นคนนิสัยก้าวร้าวแบบนั้นจริงๆ เหรอคะ เท่าที่อยู่กันมาแม้จะไม่นานมาก แต่ป้าว่าหนูฟ้าไม่ได้มีนิสัยใช้กำลังแบบนั้น เพราะขนาดวันนั้นที่คุณรุจีมาที่นี่ และผลักหนูฟ้าล้มลงพื้น หนูฟ้ายังไม่ตอบโต้อะไรเลย แต่วันนี้หนูฟ้าคงเหลืออดจริงๆ และ
