“บ้านใครเหรอครับคุณชิลลี่”
“บ้านตรงข้ามเยื้องไปทางซ้ายที่มีลูกโป่งสีทองเขียนคำว่าเวลคัม โฮมน่ะเหรอคะ”
“ครับ”
“บ้านเพื่อนชิลลี่เองค่ะ เค้าซื้อบ้านใหม่เพราะจะรับภรรยามาอยู่ด้วย”
“อ่อ ครับ” แดนสรวงชะเง้อคอมองตาม เห็นบ้านหลังดังกล่าวตกแต่งอย่างน่ารัก มีลูกโป่งบอลลูนสีขาวสลับทองขนาดน้อยใหญ่ มีอักษรเป่าลมคำว่า welcome home อยู่ตรงกลาง ลูกโป่งถูกมัดไว้กับรั้วและประตูหน้าบ้าน
พักหนึ่งมีรถตู้ไฟฟ้าสีขาวตราโรงพยาบาลเอมเมอร์ราจแล่นเข้ามาจอด แดนสรวงถึงขั้นขมวดคิ้ว นั่นมันตราโรงพยาบาลประจำตระกูลนายแพทย์เธียรไทย
หมอเธียรอยู่บนชั้นสองของบ้าน คว้ากล้องส่องนกของไอยดาขึ้นมาแอบดูสถานการณ์ ชลลิสาพิมพ์ข้อความมาทางแชทบอกว่าถ่วงเวลาแดนสรวงให้ยืนอยู่หน้าบ้านแล้ว รถตู้พาป๊ากับม๊า รวมถึงไอยดามาถึงแล้วด้วย
“เข้าบ้านก่อนมั้ยคะ” ชลลิสาถามแดนสรวง ในมือพิมพ์ข้อความเร่งให้หมอเธียรรีบลงมายิก ๆ
“บ้านหลังที่จะเข้าอยู
