สองสัปดาห์ต่อมา
หมอเธียรยืนชะเง้ออยู่หน้ารั้วบ้านชลลิสา เขากดโทรศัพท์โทรหาสาวสวยนักธุรกิจทันที
“ชิลลี่เปิดประตูให้หน่อย”
“หมอเธียรมาทำไม”
“อย่าเนียน เราก็ซื้อของกินมาเยี่ยมคนท้องไงล่ะ”
“คุณแดนสรวงเขาบอกจะไม่รับผิดชอบ ลูกฉันคงไม่มีพ่อ อีตาแดนสรวงบอกว่าไม่อยากมีลูกกับผู้หญิงที่ไม่ได้รัก”
“เดี๋ยวค่อยคุยกันข้างใน ร้อนมาก มาเปิดประตูหน่อย”
“แป๊บนะ ฉันท้อง ฉันต้องค่อย ๆ เดิน” ชลลิสาเอามือลูบท้องแบนเรียบของตัวเอง
“มโน” หมอเธียรกรอกเสียงมาตามสาย
ในรั้วบ้านฝั่งตรงข้ามเยื้องกันไม่กี่หลัง ไอยดายืนเท้าสะเอวมองหมอเธียร เห็นนายแพทย์เธียรไทยไปบ้านหลังนั้นอีกแล้ว หมอบอกว่าเป็นบ้านของคุณชลลิสาเจ้าของแบรนด์คอลลาเจนที่จ้างเธอถ่ายโฆษณา ไอยดาอยากกรีดร้องแล้วดึงหูคุณหมอให้ยืดถึงพื้นดิน เธอได้แต่เก็บความไม่พอใจเอาไว้เพราะผู้หญิงคนสวยนั่นเป็นคนให้งานเธอถ่ายโฆษณา
หมอเธียรบอกเพียงว่าเป็นเพื่อนกัน เพื่อนแ
