คาเดนรู้สึกตัวตื่นมาช่วงค่ำของวันเพราะรู้สึกถึงไอร้อนที่อยู่ข้างๆ กายเขา ชายหนุ่มดีดเด้งขึ้นมาด้วยความตกใจ มือหนาเอื้อมไปจับอังหน้าผากมนเอาไว้และพบว่าไอรินตัวร้อนดั่งไฟ
ชายหนุ่มรีบผละออกจากร่างนุ่มนิ่มก้าวเดินโทงเทงไปในห้องน้ำ เขาจัดการล้างคราบเลือดที่แห้งเกาะอยู่ระหว่างขาของเขา มือสากคว้าผ้าขนหนูผืนใหญ่สีขาวสะอาดตามาพันรอบเอวหนาเอาไว้
ปวดเอวฉิบ คาเดนสบถอยู่ในใจ
ร่างกำยำก้าวเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่นพร้อมกับกวาดตามองหาลูกน้องคนสนิทของตัวเอง
“เซนต์! ไอ้เซนต์! ไปไหนวะ!” คาเดนตะโกนเรียกหาลูกน้องเสียงดังลั่น
“ครับนาย มาแล้วครับๆ” เซนต์รีบวิ่งกุลีกุจอออกมาจากห้องครัวอย่างรวดเร็ว
“ไปไหนมาวะ”
“กินข้าวอยู่ในห้องครัวครับนาย”
“มึงไปหาผ้าสะอาดกับน้ำใส่กะละมังมาสิ แล้วให้คนไปซื้อยาลดไข้มาด้วย”
“นายไม่สบายหรอครับ” เซนต์เอ่ยถามด้วยความสงสัย
“ไม่ใช่กู”
สิ้นเสียงของคาเดน บอดี้การ์ดมองหน้าเจ้านา
