โซ่ล่ามรัก : ตอนที่ 7
ถึงจะเจ็บปวดทั้งกายและใจแต่เธอพยายามสลัดเรื่องเลวร้ายเมื่อคืนออกจากหัว และเช็ดน้ำตาออกอย่างรวดเร็วพยายามแกะเชือกเส้นหนาออกหวังจะหนี ไม่รู้ว่าทำไมยิ่งแก้เชือกแต่มันเหมือนยิ่งรัดขาให้แน่นขึ้นกว่าเดิม
“ฉันจะอ่อนแอไม่ได้”
แก่ก
เสียงเปิดประตูห้องนอนทำให้มิเกลหลุดการกระทำดังกล่าว มือเรียวเล็กคว้าผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ สายตาคาดโทษมองไปยังบุคคลที่เข้ามาใหม่
“ขอร้อง~ ปล่อยฉันไปสักที”
“ไหนนายบอกจะปล่อยฉันไปไง นายได้สิ่งที่ต้องการไปแล้ว ยังไม่พอใจอีกเหรอ~”
เขาหยุดและหันกลับมามองเธอ จ้องเข้าไปที่ดวงตากลมโตที่แดงก่ำ ทุกอย่างอยู่ในความเงียบต่างฝ่ายต่างไม่มีใครพูดอะไร
ร่างกายกำยำเดินมาหาหญิงสาวที่เตียงนอน ดึงผ้าห่มออกจากร่างกายเธอ และมองร่างกายเปลือยเปล่าของเธออยู่สักพัก มองรอยช้ำที่เขาเป็นคนสร้างมันขึ้นมาด้วยความพึงพอใจ
พรึบ
มิเกลพยายามขยับหนีเมื่อเขานั่งลงบนเตียงใกล้ๆกับ
